प्रेमकाव्य

धुंद अलवार

होऊनि सजना

फिरू उपवनी

हात हाती घे ना

अवखळ मस्त

नार मी देखणी

अशी गुलछडी

मीच सुलक्षणी

आली जीवनात

ही प्रियसंगिनी

सख्या प्रीत केली

मी मनापासूनि

वेचिलेस क्षण

. मोहात पडूनी

तुच प्रियतम

मी तुझी रागिनी

जवळी ये आता

सोड मोहमाया

पाडलीस भूल

दे प्रेमाची छाया

नको फसवुस

या अशा घडीला

लाविला जिव्हाळा

या प्रेमवेडीला