नभांगणा
नभांगणा
आसुसले नयनी स्वप्न
गोड तुझ्या गं आगमनाचे
मनात खूणगाठ होती
हृदयात भाव मैतरीचे
होता मला भरोसा
तुझ्या आबाद यौवनावरत
नाचणार होतो खुशीने
तू हळूवार स्पर्शल्यावर
पण तू अवेळी घात केला
का खेळलिस खेळी
मारले तीर हृदयावर
मला बनविले भिकारी
उभ्या तरुण हिरवळीचा
तू नाश केला
अन्नाचा विझवला निखारा
तोंडचा घास नेला
घनाचे प्रहार केले
होरपळत्या उन्हाहूनी भारी
पिके मरून गेली
उरला न कोणी कैवारी
तू नदी होऊन बरसली
स्वप्न तार तार झाले
शेतं सजली पेटत्या सरणांनी
पिकं तरणेच मेले