जीवन आखरी तसे कोरडे ...

पिकली पाने खाली पडती , हिरवी पालवी ये त्या वरती

खेळ निसर्गाचा खरा जरी परी,मायेमुळे जग हे रडती

मायेसाठी खून ही होतो , मायेसाठी कुणी हळहळतो

कुणी डाव मोडूनी पुन्हा खेळतो , तर कुणी गळ्यास फास चढवीतो

मायेमुळे कुणी माय बनतो , माया जडता कुणी प्रेम ही करतो

कधी हसते गोड चिमुकली , बाप म्हणूनी तिजला वरतो

डोळ्यातली अनेक सपने , स्वार्थी झालीत सारी कोणे

माया बसता बोहल्या वरती , जगाशी न राहती देणे घेणे

मात्र कुणाचे हृदय द्रवते , पांगळ्याचा हात तो धरतो

तर कुणी द्रव्य चोरीतो , आजन्म कारावास भरतो

मायेतुनी प्रेम निपजते , कधी मग भानही हरते

खेळ रंगतो आणिक प्रेमाचा, युगल गीत त्यातूनी फुलते

माया होते कधी पाणवठा , कधी जिजाई कधी ज्योतिबा

भगतसिंगाची देशभक्ती अन् सावित्रीतील होते प्रतिभा

मायेचे असे किती रुप अनोखे , लिहूनी नी उरती एकही रोखे

मेघ बरसती धरणी वरती , जीवन आखरी तसे कोरडे