मायबाई

 शिल आबरु कोंदण

 लाख मोलाचं रतन

 मायबाईनं रुजवलं

 आभाळाचं गं सपन

          सागरात माणसाच्या

          वावरली संयमात

          नजर वखवखलेली

          फिरे देह पोखरत

 उरी दगड मनभर

 जीव जाळला कापूर

 आस निखळ मायेची

 पेटे दाटले काहूर

         करी हाडाची काडके

         पोटी बांधुनी फडकं

         दुःख पदरा आडचं

         घर बांधलं मोडकं

 मनी वैशाख वणवा

 पायी चटके साहणे

 ओठी बोल अमृताचे

 माया हिरवी वाहणे