कोजागिरी

रोजचाच तो चंद्र,

आज का भासे नवा,

तिच चांदणी रात्र,

आणि तिच गार हवा,

तेच चांदणे आकाशात ,

जणू पसरल्या मोत्या,

शांत शांत प्रकाशात,

जसे भासे नित्या,

घेऊन सख्या हात हाती,

रुप पहावे तुझे नभात,

दिसे तुझा तेजोमय 

चेहरा मला त्यात,

रात्र कोजागिरीची,

जणू अल्लड नव नवरी,

स्पर्श तुझा होताच सख्या,

भिजले थेंब असून मम अधरी,