कातरवेळ....

कुणी म्हणे दिवस-रात्र वेगळी करणारी वेळ..

तर कुणी म्हणे दिवस-रात्रीला एकत्र सांधणारी वेळ..... प्रत्येक जण घरट्याकडे परतत असतो....

अगदी सूर्यनारायण सुद्धा....

आकाश भरलेले असतं....

परतीची ओढ लागलेल्या पक्षांच्या थव्यांनी....

आणि मावळतीच्या नानाविध रंगांनी.....

आणि मन मात्र भरून येतं...

कुणाच्या तरी आठवणींनी....

काळाच्या ओघात मनाच्या तळाशी दडलेल्या सावल्यांनी... आणि तरीही वाटत राहतं....

काहीतरी हरवल्यासारखं....

आतून पोखरल्यासारखं....