गेले ते दिन गेले

आजकालचे भाऊ-भाऊ

झाले आता पक्के हाडवैरी |

बालपणी हेच एकमेकांची 

खायचे उष्टावलेली चिंच-कैरी‌ | |१| |

आता त्या दोघांमधून साधा

विस्तवही नाही म्हणे जात |

हेच पूर्वी एकमेकांवाचून 

नव्हते मुळीच काही खात | |२| |

बोलणं तर दूरच साधं पहाणं

सुद्धा एकमेकांना झालंय दुर्मिळ |

पूर्वी एकमेकांच्या सुखासाठीच 

यांचाच तुटायचा जीव तीळ-तीळ | |३| |

बालपणी आई-बाबा दोघांनाही 

होते सारखेच जीव की प्राण |

आई-वडीलांंच्या शरीरात त्यांना

समजवायला नाही उरले त्राण | |४| |

बहिणीसाठी भाऊ नेत्रज्योती दोन

होता दोघांना तिचाही खूप लळा |

आता वाट पाहून थकते भावांची

टपकतात नेत्री आसवं घळघळा | |५| |