चांदण्या रात्री बोलू लागला चांदोबा...

चांदण्या रात्री एका बोलू लागला चांदोबा 

रोज करतेस तू मोकळे मन माझ्यापाशी 

आज थोडावेळ निजतो मी तुझ्या कुशीत 

हितगुज तुझ्याच मनाचे ऐक तुझ्याचपाशी 

किती गं हळवे मन तरीही सारासार विचार 

दुखावलेले दुःख सुखात कसे ऐकवतेस 

प्रेमाची भीती काहीशी तुला प्रेमात पाडतेस 

मनात तुझ्या स्वतःलाच का लपवतेस

मनमोकळे करायला का गं अशी घाबरतेस