अदृश्य मनाच्या वेदना

अदृश्य मनाच्या वेदना सोसवेनात आता 

दमले तुझ्या विना एकटीच रहाता रहाता 

कसे कळवावे तुला डोळे लागले वाटेकडे 

आठवणींची पाखरे तिन्हीसांजेला येती घराकडे 

क्षण क्षण आठवून तूला हसते एकटीच गाली 

कोण जाणे कुठे हरवली ओठावरली लाली

निस्तेज झाले आहे तुझ्या विना जगणे

खोटे ठरू लागले आहे चेहर्यावरले वागणे 

तुझी ओढ छळते मजला सोनसकाळी 

कधी उडते होऊन मी दवावरली पाकळी