आगंतुक..

कॉलेजला असताना

सगळ्यांच्या गर्दीमध्ये

 तोदेखील असायचा

स्वतःच व्यक्त अस्तित्व शोधत

पण मी पण मी मात्र त्याला शोधायचे

का कुणास ठाऊक

चुकून का नजरानजर झालीच

 तर मी अचानक टाळायचे

 उगाच लक्ष नसल्याचा दाखवायचे

 सामाजिकतेचे प्रश्न सोडवता सोडवता

मला माझा स्वतःचा एक प्रश्न पडायचा

आणि परत येऊन भानावर

माझा प्रश्न कुणास ठाऊक कुठे जायचा

तो सहज येऊन हसून जायचा आणि

त्याचा नादात माझा प्रेझेंटी चा 

तास आपोआप लागायचा

 त्याचं माझ्या आयुष्यात येणं

हे कदाचित आगंतुकाप्रमाणे असेल

पण माझं त्याच्यात मोहरंण हे ऋतू वसंता प्रमाणे होत..