ಸುಭಗೆ ನೀನು

ಓ.... ನಿಸರ್ಗವೇ ನೀ

ಅದೆಷ್ಟು ತನ್ವಿಯೇ...

ನಿನ್ನೊಳಗಡಗಿದೆ ನಾಕದ

ಅಂದದ ಲೋಕವೇ

ನಿರ್ಜರೆ ನೀರೆಯೊಬ್ಬಳು ನಿಂತಿಹಳು

ತಿಳಿ ಹಸಿರಿನ ಸೀರೆಯನ್ನುಟ್ಟು

ಗಿಳಿ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದಂಚಿನ ಪತ್ತಲವು

ಮಿನುಗುತಿಹುದು, ಮಿತ್ರನರ್ಧಾಂಗಿಯಿವಳು

ಕಂಗು, ತೆಂಗು, ಬಾಳೆ, ದೇವದಾರು

ಆಹಾ... ನಿಮಗೆ ಸಾಟಿ ಯಾರು

ಕೊಡುವಿರೆಲ್ಲವನು ಮನುಜರಿಗೆಲ್ಲ

ಪ್ರತೀಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದೆ, ನೀವೆ ದೇವರು

ಆಸಾರದ ಆಗಮನವಾಗಲು

ನೆ‌ನೆಯುವಿರಿ ಪುಟ್ಟ ಚಿಣ್ಣರಂತೆ

ನೇಸರನ ಆಲಿಂಗನ ಸಿಗದಾಗ

ಬೇಯುವಿರಿ ವಿರಹದಿ ವಿರಾಗಿನಿಯರಂತೆ..!

ಓ ಪ್ರಕೃತಿಯೇ.... ನೀ...

ನಿಜಕ್ಕೂ ಸುಭಗೆಯೇ...

ವಿಸ್ಮಯಗಳ ವಾರಿಧಿ ನೀ

ನಿನ್ನೊಳಗಡಗಿದೆ ಜಗದಾನಂದವೇ.