सखी अहं मोहन अभिसरं गमिष्यामि
सखी अहं मोहन अभिसरं गमिष्यामि
बहु प्रेम, त्वरया, अहं सुनीलबेशं पठामि;
काजल नेत्र, उदास मुख, पुष्प वेणी केश।
मम मित्र, गच्छामः मोहन अविसारे
एतावत् सुखं कुत्र प्राप्नोमि इति वदतु।
यमुनातीरे गभीरे तमसि यत्र चपलवायुः प्रवहति;
सा मम प्रिया, केवलं मम आवश्यकता, प्रतीक्षावेदना,
मम मित्र, गच्छामः मोहन अविसारे
एतावत् सुखं कुत्र प्राप्नोमि इति वदतु।
मम मित्र, अहं नित्यं दुर्भाग्यपूर्णः अस्मि;
अहं एकाकी उपविष्टवान्, न दृष्टवान् रजनी, श्याम।
नेत्रेभ्यः मसिः, मुखात् अलङ्कारः, जलस्य धारायाम् अगलिता ।
एषः कठिनः मार्गः, वृथा अनुसन्धानः, असफलता अस्ति।
अहं मित्रं, अहं मोहन अभिसरं न गमिष्यामि;
कथयतु अहं कुत्र एतावत् दुःखितः भवति।
वृथा, त्वरया, अहं सुनीलबेशं पठामि;
कतार न्यान् शीतल मुख, पुष्प वेणी केश।
अहं पुनः मोहन अभिसरं गच्छामि;
कथयतु अहं कुत्र एतावत् दुःखितः भवति...