પ્રેમની ક્ષણ

જનરલી, શનિવારનો એ દિવસ હતો, અમે બંનેએ મૂવી જોવાનો પ્લાન બનાવ્યો હતો. બપોરે ત્રણ વાગ્યાનો શો હતો મૂવી નો, તો અમે બંને અડધા કલાક પહેલા અપના સિનેમા પહોંચી ને બે ટિકીટ લીધી.

મેં એના માટે સેવ પુરી મંગાવેલી કારણ કે મને ખબર હતી કે એને સેવપુરી બહુ જ પસંદ છે. મૂવી નો શો ચાલુ થયો. મૂવી અઠવાડિયા થી ચાલતું હતું એટલે અેટલી બધી ભીડ પણ નહોતી. બસ ખાલી અમે ચાર~પાંચ કપલ જ હતાં. ધીમે ધીમે લાઈટ બંધ થઈ અને અંધારું થઈ ગયું. આ અંધારા અમે બંનેએ મૂવી જોવાનો અનેરો આનંદ લીધો.મૂવી ક્યારે ખતમ થયું ખબર જ ન પડી.

મૂવી પુરું થયું પછી અમે લોંગ ડ્રાઇવનો અનેરી મજા લઈને છુટા પડ્યાં. એ પણ ઘરે ગઈ અને હું પણ ઘરે આવ્યો. આમ તો ઘરે પહોંચતા જ એનો કોલ મને આવી જતો કે હું પહોંચી ગઇ છું પરંતું આજે મને કોલ આવ્યો નહીં.

આટલું વિચારતા જ એનો ફોન આવ્યો ને રિંગ વાગી,"મિલે હો તુમ હમકો બડે નસીબો સે". મેં ફોન ઉપાડ્યો અને પૂછ્યું," કેમ ફોન ના કર્યો?"

તો એને કીધું," બા ને મંદિરે છોડવા ગઇ હતી એટલે રહી ગયું,"સોરી બકુ "

એના સોરી માં એટલો બધો પ્રેમ હતો કે મારી પાસે બોલવા કોઈ શબ્દો જ નહોતા. પછી એને કીધું, 'મારે તને એક વાત કહેવી છે.'

મેં કીધું, 'એવી તે શું વાત હશે ભેગા હતાં ત્યાંરે ન કરી અને હવે કરે છે.'

મેં હિંમત કરી ને કીધું, "બોલ બકુ શું થયુ ?'

એણે કીધું," આપણે જે હગ કર્યું ને એ પછી થી મને તારી સુગંધ આવે છે.."

બસ આટલા જ એના શબ્દો....આજે પણ એ વાત યાદ કરી ને દિલ અને ચહેરા પર મીઠી મુસ્કાન આવી જાય છે.