Nirali Thanki

Romance Tragedy

4.5  

Nirali Thanki

Romance Tragedy

મીરા - એક અનોખી પ્રેમ કહાણી

મીરા - એક અનોખી પ્રેમ કહાણી

14 mins
4.3K


  અમદાવાદ, શોર શરાબાથી ભરેલું ગુજરાતનું ખૂબ જ જાણીતું શહેર. રવિવારનો દિવસ હતો અને બપોરે બાર વાગ્યાંનો સમય, જ્યાં પારેખ ભવન માં કૂકરસીટી સાથે રમા બેન કામવાળી લતા ને કહે છે કે "જા જઈને મીરા ને ઊઠાડ બપોર ના બાર વાગવા આવ્યા છે." 

"ભલે માલકીન." લતા કહે છે.

"મીરા દીદી ઊઠો સૂરજ માથા પર ચડી ગયો છે."

"હા લતા બસ પાંચ મિનિટ. તું જા હું ઊઠી જઈશ."

મીરા આંખો ચોળતી ઉઠે છે અને ખુદ ને કહે છે "ગુડ મોર્નિંગ મિસ મીરા પારેખ, હેપ્પી સન્ડે."

 બસ આવી છે મીરા ની જિંદગી. અઠવાડયામાં ૬ દિવસ ટાઈમ ટેબલ પ્રમાણે જીવવાનું અને રવિવાર આવે એટલે મોડે સુધી સૂવાનું ઊઠીને ગઝલો સાંભળવાની અને રાત્રે મોડે સુધી ટીવી મા હોરર ફિલ્મ જોવાનું. મીરા નો રવિવાર કંઈક આવો જ હતો. આમ જોવા જઈએ તો મીરા ને સમજવી ખૂબ અઘરી હતી. સામાન્ય માણસ કરતાં સાવ અલગ વિચારો ધરાવતી મીરા પોતાની જ દુનિયામાં ખોવાયેલ રહેતી. અંતર્મુખી હોવાથી એ વધુ લોકો સાથે વાત ન કરતી. એક ખૂબ જ સારી નૃત્યાંગના હોવાથી મીરા નું બસ એક જ સપનું હતું પોતાના નામની એકેડેમી ખોલવાનું, જ્યાં નાના બાળકો ને નૃત્ય શિખાડી શકે. 

બસ આવી જ છે મીરા આમ જુઓ તો લોકો થી ઘેરાયેલી અને આમ જુઓ તો સાવ એકલી. નાનપણમાં જ માતાનું અવસાન થતાં તે માતા ના પ્રેમથી વંચિત રહી ગઈ. પિતા વ્યવસાય માટે મહિનાઓ સુધી બહાર રહેતા. માટે પિતા ના પ્રેમ માટે પણ મીરા હમેશાં તરસતી. તેના પિતા એ બીજા લગ્ન કર્યા રમા સાથે. રમા બેન ખૂબ સારા હતા એમને મીરા ને સગી દીકરી ની જેમ જ પ્રેમ કરતા પણ મીરા આજસુધી એમને સ્વીકારી ન શકી. એમના મતે સોતેલી મા ક્યારેય સગી મા ના થઈ શકે. મીરા તેમના પડોશ માં રહેતા એક રાજ નામ ના છોકરાને ખૂબ જ ચાહતી હતી. પણ ક્યારેય કહી ના શકી. રાજ થોડાક સમય પહેલા અમેરિકા શિફ્ટ થઈ ગયો. મીરા નો પ્રેમ મીરા ના મનમાં જ રહી ગયો. મીરા ને ખબર હતી કે રાજ એમને ક્યારેય નહિ મળે એટલે મીરા એ ક્યારેય કોઈ સાથે લગ્ન ના કરવાનો નિર્ણય કર્યો અને આખી જિંદગી નૃત્ય ને અર્પણ કરવાનો વિચાર કર્યો. પણ કહેવાય છે કે જિંદગીમાં જે ધાર્યું હોય હમેશાં એનાથી વિપરીત જ થતું હોય છે આવું જ કંઈક મીરા સાથે થયું. આવો જોઈએ મીરા ની કહાની મીરા ની જ જુબાની.

  કૉલેજના ફાઈનલ સેમેસ્ટર નું આજ પરિણામ આવી ગયું જેમાં હું ફસ્ટ ક્લાસ પાસ થઈ અને બીજી ખુશી એ હતી કે આજે મને અમદાવાદની શ્રેષ્ઠ નૃત્યાંગના માટે સન્માન મળ્યું અને વધારે ટ્રેનિંગ માટે મને મુંબઈ બોલવામાં આવી. મે કઈ પણ વિચાર્યા વિના મુંબઈ જવા માટે હા પાડી દીધી. મારા મોટા ભાઈ અજય મુંબઈમાં જ રહે છે એટલે મેં ત્યાં જ રહેવાનો નિર્ણય કર્યો. આજ ખરેખર હું ખૂબ જ ખુશ હતી. અનેક નવા વિચારો સાથે હું ઘરે પહોંચી.

"આવ મીરા આવ બસ તારી જ રાહ જોતા હતા. આમને મળ આ છે અમદાવાદ ના મોટા ઉદ્યોગપતિઓ માના એક શ્રીમાન રાજેશ પાઠક અને આ તેમના પત્ની મંજુ બેન અને આ તેમનો દીકરો અંશ." મીરા ના પપ્પા એ કહ્યું.

સામાન્ય વાતો અને ચા નાસ્તા પછી રાજેશ ભાઈ એ કહ્યું "ચાલો રમેશ ભાઈ હવે અમે નીકળીએ અમને રજા આપો. અમને મીરા ખૂબ જ ગમી હવે જલ્દીથી સગાઈ નું મૂરત કઢાવી લઈએ."

રમેશ ભાઈ : ભલે, આવજો.

મીરા : કોની સગાઈ પપ્પા ?

રમેશ ભાઈ : તારી બીજા કોની.

મીરા : પણ મને પૂછ્યા વિના તમે આટલો મોટો નિર્ણય કઈ રીતે લઈ શકો પપ્પા ? 

રમેશ ભાઈ : આજ નહિ તો કાલ લગ્ન તો કરવાના જ છે. અને રાજેશ ભાઈ મારા બિઝનેસ પાર્ટનર હોવાથી હું એમને સારી રીતે ઓળખું છું. આટલું સારું ઘર બીજે ક્યાંય નહિ મળે.

મીરા : પણ હું લગ્ન માટે તૈયાર નથી, મારે લગ્ન નથી કરવાં, મારે તો મારું સપનું પૂરું કરવું છે. પગભર થવું છે હું કોઈ પિંજરામાં કેદ થવા નથી માગતી. તમે મારી સાથે આવું ન કરી શકો પપ્પા.

રમેશ ભાઈ : એવાં નક્કામા સપનાં માટે તું તારી જિંદગી શું કામ બરબાદ કરી રહી છે ? તારા લગ્ન તો થશે અને એ પણ અંશ સાથે જ, સમજી ? રમા લગ્નની તૈયારી કરો.

રમા બેન : એકવાર મીરા ની વાત તો સાંભળો.

મીરા : તમે તો રહેવા જ દો મિસિસ પારેખ અહીંયા કોઈને સમજાવાનો કોઈ ફાયદો નથી. કોઈ સમજતું નથી મને, કોઈ નહી. પહેલી વાર મને આટલો ગુસ્સો મારી કિસ્મત ઉપર આવતો હતો. હું ગુસ્સામાં મારા રૂમ જઈને મોબાઈલ માં મનહર ઉધાસની ગઝલ ચાલુ કરી હું જ્યારે પણ ઉદાસ હોઉં ત્યારે ગઝલ સાંભળતી. આજ પણ મે એજ કર્યું.

માનવ ના થઈ શક્યો તો એ ઈશ્વર બની ગયો

જે બની ગયો એ બરોબર બની ગયો.....

ગઝલ સાંભળતા સાંભળતા ક્યારે નીંદર આવી ગઈ ખબર જ ના પડી. સવારે ઊઠીને મે નિર્યણ કર્યો કે કોઈને પણ હક નથી કે મારી જિંદગી નો ફેસલો લેવાનો. મારી જિંદગી મારી મરજી મુજબ જ જીવીશ. મે અજય ભાઈ ને ફોન કર્યો અને જે થયું એ બધું જ કહી દીધું. અજય ભાઈ એ મને મુંબઈ આવવા માટે કહ્યું અને કહ્યું કે તું અહી આવીજા બાકી હું સંભાળી લઈશ. મે ફટાફટ બેગ ભરી અને એક કાગળ લખી ટેબલ પર મૂકીને મુંબઈ જવા નીકળી ગઈ. જ્યારે લતા મારા રૂમમાં આવી ત્યારે તેને આ કાગળ મળ્યો અને મારા પપ્પા ને આપ્યો.

"પપ્પા હું મારા સપનાં ને પૂરું કરવા જઈ રહી છું. હમેશાં હું તમારા પ્રેમ માટે તરસતી રહી પણ તમારી પાસે મારા માટે સમય જ નથી. તમને મારી મરજી વિરુદ્ધ મારી જિંદગીનો નિર્ણય લેવાનો કોઈ અધિકાર નથી. મહેરબાની કરીને મને શોધવાની કોશિશ ન કરતા."

મીરા.

કાગળ વાંચીને રમેશ ભાઈ જોરથી બૂમ પાડી મીરા ..... અને ખુરશી સીધી દીવાલમાં પછાડી. રમા બેન એમને શાંત કરવાની કોશિશ કરી રહ્યા હતા. 

"આ બધું તમારા કારણે જ થયું છે. તમારા આવા જિદ્દીલા સ્વભાવ ને કારણે જ આજ આ દિવસ જોવાનો વારો આવ્યો છે. ક્યારે પણ તમે પ્રેમથી મીરા સાથે બે વાત પણ કરી છે ? એ શું ઈચ્છે છે ક્યારે પણ તમે પૂછ્યું ? માનું છુ કે કમાવું જરૂરી છે પણ પરિવાર સાથે સમય પસાર કરવો, બાળકો ને થોડો સમય આપો પૈસો કમાવાની લાલચમાં એ ના ભૂલવું જોઈએ કે આ બધું કોના માટે કરી રહ્યા છે. રમા બેન ના મન માં દબાયેલી વાતો આજ બહાર આવી રહી હતી. જ્યારથી તમારી પત્ની બનીને આવી છું ત્યારથી આજ સુધી મીરા એ ક્યારે પણ મને મા નથી કહી. મારા કાન મા સાંભળવા તરસી રહ્યા છે. કદાચ મારી જ મમતામાં કંઈક ખોટ રહી ગઈ હશે."

"મને માફ કરી દે રમા આજે મને મારી ભૂલ સમજાઈ છે. હું તમારા બંનેનો ગુનેગાર છું. રમેશ ભાઈ રુંધાયેલા અવાજ માં બોલ્યા, પણ રાજેશ ભાઈ ને શું જવાબ આપશું ?"

રમા બેન : તમે ચિંતા ના કરો જે સાચું છે એજ કહેશું. ધીરજ રાખો બધું જ સારું થઈ જશે. મીરા ને થોડો સમય આપો એ ઘરથી જાજો સમય દૂર નહિ રહી શકે. એને એનું સપનું પૂરું કરવા દો. મને ખબર છે એ ક્યાં હશે.

 મુંબઈ હું અજય ભાઈ ના ઘરે પહોંચી. ઘણા સમય પછી અમે મળ્યા એટલે ખુશી કંઈક અલગ જ હતી. હું મારી બધી જ વાત ભાઈ સાથે શેર કરતી અને ભાઈ પણ. આખો દિવસ અમે એકબીજાના મન વાતો કહી. બીજે દિવસે સવારે હું પચરંગ એકેડેમી પહોંચી અને ટ્રેનિંગ ચાલુ કરી દીધી. ત્યાં મારી મુલાકાત એકેડેમી ના એક કોર્યોગ્રાફર શિવમ મહેતા સાથે થઈ. દેખાવ માં સાદા અને સિમ્પલ પણ એનું વ્યક્તિત્વ કોઈને પણ આકર્ષિત કરી દે એવું. એમની એક લાડકી દીકરી સિયા. હંમેશા એ સિયાની નાની નાની વાતો કહેતા. ક્યારેક મને પણ સિયા ને મળવાની ખૂબ ઈચ્છા થતી. ધીરે ધીરે સમય વીતતો ગયો. શિવમ સર સાથે મારી ખાસ્સી એવી દોસ્તી થઈ ગઈ. એ મને સમજતા એ માટે બહુ મોટી વાત કહેવાય. સિયા સાથે પણ એક અલગ જ લગાવ થઈ ગયો. જ્યારે પણ સમય મળતો હું સિયા સાથે વિતાવતી. ૩ વરસ ની સિયા એ જન્મ ની સાથે જ તેની માતા ને ખોઈ દીધી. શિવમ સર તરફથી સિયા ને માતા અને પિતા બંનેનો પ્રેમ મળતો. ૬ મહિના વીતી ગયાં મારી ટ્રેનિંગ પૂરી થઈ ગઈ અને મે મુંબઈ માં જ એકેડેમી ખોલવાનો નિર્ણય કર્યો. જેમનું નામ સિયા એકેડેમી રાખ્યું. 

  ૧ વરસ વીતી ગયું આજ હું એક સફળ વ્યક્તિ છું બધું જ છે મારી પાસે સફળતા, પૈસો, ઈજ્જત, ભાઈ અને સિયા નો પ્રેમ, શિવમ જેવો દોસ્ત. પપ્પા ની અજય ભાઈ સાથે વાત થતી પણ મારો ગુસ્સો હજી પણ શાંત નહોતો થયો એટલે હું ક્યારે પણ પપ્પા સાથે વાત ના કરતી. બધું હોવા છતાં પણ કંઈક ઘટતું હતું એ છે રાજ અને એનો પ્રેમ જે મળવાની સંભાવના જ નહતી. મે મોબાઈલ માં મનહર ઉધાસ ની ગઝલ લગાવી અને સૂઈ ગઈ. સવારે દરવાજાની ઘંટી એ મને જગાડી. દરવાજો ખોલતાં જ મે એ દ્રશ્ય જોયું જેની મે સપનાં માં પણ કલ્પના નહોતી કરી. રાજ સામે ઊભો હતો. હકીકત છે કે સપનું એ સમજવાની હાલત માં ન હતી. 

રાજ : હેલ્લો, મેડમ બહાર જ ઊભો રાખવાનો વિચાર છે કે શું? અંદર આવવાનું નહિ કહે ?

મીરા : સોરી, અંદર આવ ને પ્લીઝ કમ. બસ તને અહીંયા જોવાની ઉમ્મીદ ના હતી એટલે. અમેરિકાથી ક્યારે આવ્યો ? રાજ સાથે વાત કરવાનો એટલો બધો ઉત્સાહ હતો કે પાણી નું પૂછતા પણ ભૂલી ગઈ.

રાજ : બસ કાલે જ આવ્યો, મિસ મીરા પારેખ મુંબઈની મશહૂર કોર્યોગ્રાફર. કૉંગ્રેચ્યુલેશન્સ ફોર ધીસ ગ્રેટ અચિવમેન્ટ.

મીરા : થેન્ક્સ.

રાજ : બહુ ઈચ્છા હતી તને મળવાની તો આવી ગયો.

મીરા : સારું કર્યું. 

રાજ : મારું અહી આવવાનું કારણ બીજું પણ છે. જો મીરા મને ગોળ ગોળ વાતો કરતા નથી આવડતી. એક ઊંડો શ્વાસ લઈ ને રાજ બોલ્યો.. શું તું મારી સાથે લગ્ન કરીશ ?

મીરા : બસ મારું બેભાન થવાનું જ બાકી હતું. મને હજી વિશ્વાસ નહતો આવતો કે આ રાજ બોલી રહ્યો હતો. શું ? મે ધીમા અવાજે કહ્યું.

રાજ : મને તું ગમતી ત્યાર થી જ્યારે હું તારા ઘર ની બાજુમાં રહેતો. પણ તારી સાથે પ્રેમ છે એ વાત મને અમેરિકા જઈને, તારાથી દુર જઈને સમજાણી. આઈ લવ યુ મીરા.

મીરા : આઈ લવ યુ ટુ રાજ. 

ત્યાર પછી બીજે દિવસે હું રાજ ના માતા પિતા ને મળી. એ લોકો ખૂબ જ સારા છે. અજય ભાઈ પણ ખૂબ ખુશ થઈ ગયા એમને પપ્પા સાથે વાત કરવાનો આગ્રહ કર્યો. પણ આ વખતે હું ના ન કહી શકી એટલે મેં પપ્પા સાથે વાત કરી મુંબઈ બોલાવી લીધા. હું ખૂબ ખુશ હતી આજ મારો પ્રેમ પણ મને મળી ગયો. પણ કેમ જાણે અમેરિકા જવાના નામથી મારા ચેહરાની ખુશી ગાયબ થઈ જતી. મે શિવમ ને ફોન કરી કોફી શોપ માં મળવા બોલાવ્યો.

શિવમ : વાવ, આ તો ખૂબ સારા સમાચાર છે. .કૉંગ્રેચ્યુલેશન્સ !

મીરા : થેન્ક્સ.

શિવમ : શું થયું મીરા કેમ આટલી ઉદાસ છે ? આજ તારી પાસે બધું જ છે અને હવે તો તારો પ્રેમ પણ તને મળવા જઈ રહ્યો છે. તો પછી આ ઉદાસી કેમ ?

મીરા : સાચું કહું તે બધું મળી ગયું છે મને કે'વાય ને ખોટ નથી છતાં પણ કંઈક છૂટી રહ્યું હોય એવું લાગે છે. ખબર નહીં કેમ પણ ખુશી ની વચ્ચે પણ એક ઉદાસી ઘર કરી રહી છે. 

એટલા માં જ શિવમ નો ફોન વાગ્યો "હલ્લો, વોટ ? હું હમણાં જ આવું છું. સોરી મીરા મારે જવું પડશે."

"પણ ક્યાં શિવમ ?" પણ એ મારા સવાલ નો જવાબ આપ્યા વિના જ ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો. શું થયું હશે ? કેમ આટલો ઉતાવળ માં ગયો ? કોનો ફોન હશે ? આ બધા સવાલો નો પહાડ તૂટી પડ્યો. ૩ દિવસ વીતી ગયા શિવમ નો ફોન બંધ આવતો હતો. આ તરફ મારા લગ્નની તારીખ નક્કી થઈ ગઈ ૭ દિવસ પછી મારા લગ્ન હતા. હું ને રાજ રોજ મળતા. આ ખુશખબરી દેવા માટે હું શિવમ ના ઘરે ગઈ. 

સિયા : મમ્મા, સિયા મને પ્રેમથી મમ્મા કહેતી. સિયા બેબી કેમ છે ? તું હજી સુધી સૂતી હતી ? પપ્પા ક્યાં છે ? મે પૂછ્યું. 

શિવમ : અરે મીરા તું ક્યારે આવી ? 

મીરા : બસ હમણાં જ.

આટલા માં સિયા પેટ પકડી ને રડવા લાગી આહ પપ્પા. શું થાય છે સિયા. ઓહ નો શિવમ એ ફટાફટ એક ગોળી સિયા ને આપી અને તે થોડી શાંત થઈ. મે પૂછ્યું શું થયું સિયા ને. કઈ નહિ રાત્રે બાર નું ખાધું એટલે બસ. શું કામ બાર નું ખવડાવ્યું તે તને જરાય ચિંતા છે એની. તું છે ને સાવ જો મારી સિયા ને કઈ પણ થયું ને તો હું તારી સાથે ક્યારે પણ વાત નહિ કરું. 

શિવમ : ભલે, મારી મા.

મીરા : તારી નહિ સિયા ની. બંને હસવા લાગ્યા. હું તને મારા લગ્ન ની કંકોત્રી આપવા આવી હતી. તારે જરૂર થી આવવાનું છે નહિતર હું લગ્ન જ નહીં કરું સમજ્યો.

શિવમ : ભલે, જરૂર આવીશ.

મીરા : ભલે તો હું નીકળું. બાય

સિયા : મમ્મા, તમે જાવ છો ? મારી પાસે રહો ને મને બીક લાગે છે. હું દોડી ને સિયા પાસે ગઈ અને ગળે લગાડી લીધી. ના બેબી હું છું ને તારી પાસે. સિયા ને સુવડાવી ને હું ઘરે જવા નીકળી. એકવાત કહું શિવમ ?

શિવમ : હા બોલ ને.

મીરા : તું બીજા લગ્ન કેમ નથી કરી લેતો ?

શિવમ : મીરા તું સારી રીતે જાણે છે ક મે ફક્ત વિનીતા ને જ પ્રેમ કર્યો છે અને એની જગ્યા કોઈ નહિ લઈ શકે. હું ખુશ છું મારી સિયા સાથે. 

મીરા : તારા માટે નહિ તો સિયા માટે. એને એની મા મળી જશે. 

શિવમ : આ તું કહે છે, તું તો બીજા લગ્નની વિરુદ્ધમાં છે ને. તે જ કહ્યું હતું કે સોતેલી માં ક્યારેય સગી ના બની શકે.

શિવમ ના પ્રશ્ન નો મારી પાસે કોઈ જવાબ ન હતો. હું ઘરે જઈને મારા રૂમમાં બેડ પર બેઠી હતી. મારા મગજ માં શિવમ નો પ્રશ્ન ફરી રહ્યો હતો. શું થઈ ગયું મને ? આજે સમજાયું કે પપ્પા સાચા હતા. એ એમના માટે નહિ પણ મારા માટે બીજા લગ્ન કર્યા. સોરી પપ્પા. 

  અંતે એ દિવસ આવી જ ગયો બધા મહેમાનો આવી ગયા. ઘર ને પણ ખૂબ સુંદર રીતે શણગાવામાં આવ્યું હતું. પણ મારી નજર દરવાજા તરફ હતી હજી કેમ શિવમ સિયા ને લઈને ના આવ્યો. મે ફોન કર્યો તો કોઈ બીજા એ ઉપાડ્યો. હેલ્લો શિવમ. કોણ ? સામેથી આવાજ આવ્યો. હું મીરા. કોણ મીરા એમ કહી ને ફોન કટ થઈ ગયો. મારી ચિંતા હવે વધી ગઈ હતી. કોણ જાણે કેટલાય વિચારો દોડવા માંડ્યા. મે અજય ભાઈ ને વાત કરી અને કહ્યું કે મને થોડી વાર માટે શિવમ ના ઘરે લઈ જાય. બહાના બનાવી ને હું અજય ભાઈ સાથે શિવમના ઘર પહોંચી. ઘર ખુલ્લું હતું પણ અંદર કોઈ ન હતું. અચાનક મારી નજર એક ફાઈલ ઉપર પડી જે વાંચી ને હું બેહોશ જ થઈ ગઈ. જ્યારે હોશ આવ્યો ત્યારે હું મારા રૂમમાં હતી. બધા મારા પલંગની આસ પાસ ગોઠવાઈ ગયા હતા. બધા એકસાથે બોલ્યા શું થયું ? પણ હું કોઈ ને પણ જવાબ આપવાના મૂડ મા ન હતી. ફટાફટ ઊભી થઈ ગાડી લઈ ને હોસ્પિટલ પહોંચી. 

શિવમ : તું અહીંયા ? 

  એ કઈ પણ બોલે એ પહેલાં તો મે એને ધડાક અવાજ સાથે એક તમાચો ઝીંકી દીધો. ખબર નહીં મારો હાથ અને મગજ આજ મારા કંટ્રોલ માં ન હતા. પૂછતો પણ નહિ કે મે લાફો શું કામ માર્યો. બહુ શોખ છે ને મહાન બનવાનો. આટલી મોટી વાત શા માટે છૂપાવી. બોલ. 

શિવમ : તો શું કરું મીરા, તારી જિંદગીની સૌથી મોટી ખુશી તને મળવા જઈ રહી છે. આ વાત કહીને હું તને તકલીફ આપવા નહતો માંગતો. સિયા ને લાસ્ટ સ્ટેજ પેટનું કેન્સર છે. એના બચવાની કોઈ શકયતા નથી. 

મીરા : ખબરદાર.... ખબરદાર જો બીજીવાર આવું બોલ્યો છે તો. કઈ નહિ થાય સિયા ને. 

 ડો. આચાર્ય અંદર એમની કેબિન માં બોલાવે છે અને કહે છે "મિ. શિવમ આપણે સિયા નું એક ઓપરેશન કરવું પડશે જો આ સફળ રહ્યું તો આપણે એની સર્જરી કરી શકશું." 

"તો રાહ શેની જુઓ છો ઓપરેશન ની તૈયારી કરો." મે કહ્યુ. "પણ જો આ ઓપરેશન એ સહન નહિ કરી શકે તો...." મે વચમાં જ ડોક્ટર ને અટકાવ્યા "મારી દીકરી બહુ મજબૂત છે એને કઈ નહિ થાય આ એક માનું હૃદય બોલે છે તમે ઓપરેશનની તૈયારી કરો."

"ઠીક છે સિયા ને ઓપરેશન રૂમમાં લઈ જાઓ ડોક્ટરે નર્સ ને કહ્યું." હું સિયા ને મળવા જનરલ રૂમમાં ગઈ. સિયા ને જોઈને મે તરત જ મારા ગળે લગાડી દીધી. અને ચુંબનોની વરસાદ કરી દીધી. આજ પહેલી વાર મમતા શબ્દનો અર્થ મને સમજાઈ રહ્યો હતો. 

સિયા : મમ્મા, એક ગીત સંભળાવો ને.

મીરા : અત્યારે નહિ તું પાછી આવ ત્યારે.

સિયા : અને ના આવું તો ?

મીરા : આટલું સાંભળતા બધા ના આંખમાં આંસુ આવી ગયા. ના બેબી મારી સિયા બહુ સ્ટ્રોંગ છે એ જીતી ને જ આવશે. પ્રોમિસ કર આવીશ ને તારી મા પાસે.

સિયા : તમે પણ એક પ્રોમિસ કરો કે મને છોડી ને ક્યારેય નહિ જાવ.

મીરા : પ્રોમિસ.

  આજ હું મમતાની એ ચોખટ ઉપર હતી જ્યાં મારી બધી જ ધારણાઓ ખોટી સાબિત થઈ રહી હતી. આજે કોઈ ઉપર મમતા લૂંટાવી ત્યારે મા શબ્દનો સાચો અર્થ સમજાયો. હું મંદિરમાં હાથ જોડીને પ્રાર્થના કરવા બેસી ગઈ. જ્યાં સુધી ઓપરેશન ચાલ્યું ત્યાં સુધી હું મંદિરમાં જ બેઠી રહી. ઓપરેશન પૂરું થયું અને ડોક્ટર બહાર આવ્યા અને કહ્યું કે અભિનંદન, ઓપરેશન સફળ રહ્યું. કોઈની પ્રાર્થના રંગ લાવી. સિયા ખરેખર બહુ સ્ટ્રોંગ છે. હવે તમે આરામથી સર્જરી કરાવી શકો છો. સર્જરી ના ૫ દિવસ બાકી હતા. તો બીજી તરફ કાલ મારા લગ્ન.

  હું તૈયાર થઈ રહી હતી. જાન આંગણે આવી ગઈ હતી. કેમ જાણે આજ ક્યાંય પણ મન લાગતું ન હતું. એક ઉદાસી ઘર કરી ગઈ હતી. ચેહરા નો રંગ ફિક્કો પડી ગયો હતો. એટલા માં જ રાજ અંદર આવ્યો. 

મીરા : રાજ તું અહી ? 

રાજ : એક વાત કે મીરા તું સાચે જ ખુશ છે ? એકવાર તારા મન ને પૂછ. આખી જિંદગીનો સવાલ છે એટલે જ કહું છું. 

હું કઈ જ ના બોલી શકી. બસ રાજને ભેટી પડી. આંસુ રોકવાની કોશિશ કરી પણ ના રોકી શકી. 

રાજ : એક બાળકીના પ્રેમ સામે મારો પ્રેમ હારી ગયો. એક બાળકીને એની માથી દૂર કરવાનો મને કોઈ અધિકાર નથી. ચાલ શિવમ ના ઘરે.

મિસિસ પારેખ સામું જોઈને આજ પહેલી વાર મારા મોઢામાંથી એક શબ્દ નીકળ્યો "મા". અમે બન્ને એકબીજા ને ભેટી પડ્યા. મને માફ કરી દો મા. તારી વેદના આજ સમજાણી. જા મારી દીકરી જા તારી સિયા પાસે. અમને ગર્વ છે તારા ઉપર.

  પ્રખ્યાત હોવાને કારણે મીડિયાવાળા પણ લગ્નમાં આવેલા. અમે શિવમ ના ઘરે પહોંચ્યા. તો ત્યાં તાળું લટકતું હતું. બાજુ માં પૂછ્યું તો એમને કહ્યું કે શિવમ ભાઈ તો આજે જ કેનેડા જવા માટે નીકળી ગયા. અમે ફટાફટ એરપોર્ટ પહોંચ્યા અને આમ તેમ શોધવા લાગ્યા. કેટલી બધી વિનંતી કરી ત્યારે અમને અંદર જવાની મંજૂરી આપી. બધે જ ગોતી લીધું પણ એ લોકો ક્યાંય ન મળ્યા. અંતે થાકી ને મે નિસાસો નાખ્યો અને મારા મોઢામાંથી એક જ શબ્દ નીકળ્યો સિયા...

ત્યાં તો એક અવાજ મારા કાનમાં ગુંજ્યો મમ્મા.... મે તરત જ ઉપર જોયું શિવમ અને સિયા હતા. મે દોડી ને સિયા ને મારા હૃદયથી લગાવી લીધી. મમ્મા... મારે નથી જવું પપ્પા ને કહો ને મારે તમારી સાથે રહેવું છે. મારી દીકરી ક્યાંય નહિ જાય એ હંમેશા મારી સાથે જ રહેશે. શિવમ પ્લીઝ મને મારી દીકરીથી દૂર ના કર. 

રાજ : હા શિવમ મીરા સાચું કહે છે સિયા માટે તેને અપનાવી લે. એક પારકી દીકરી માટે આટલી મમતા આજ પહેલી વાર જોઈ છે. 

૩ વરસ પછી,

 આજ ૩ વરસ વીતી ગયાં હું શિવમના ઘરે ખૂબ ખુશ છું. સિયાની સર્જરી સારી રીતે થઈ ગઈ હવે તે લાંબુ જીવી શકશે. હું અને શિવમ આજે પણ એક દોસ્તની જેમ એકબીજાનું ધ્યાન રાખીએ છીએ. તો આ હતી મારી કહાની પ્રેમ અને મમતા કોને કહેવાય એ આ નાનકડી બાળકી એ મને સમજાવ્યું.

સિયા : મમ્મા કેટલું લખશો ચાલો હવે સૂઈ જાવ.

ઓકે મહારાણી મે હસીને કહ્યું.

સિયા : મમ્મા....આઈ લવ યુ

મીરા : આઈ લવ યુ ટુ બેબી

સમાપ્ત.


Rate this content
Log in

More gujarati story from Nirali Thanki

Similar gujarati story from Romance