મારી પરી - 1

ઉનાળાની અંધારી રાત હતી. રાતના બાર વાગ્યા હતા. શર્ટ અને શોર્ટ્સ પહેરેલી, એના કાળા કાળા વાળ તેની કમર પર અડતા હતા. ને તેનું મોઢું જાણે વાસ્તવિક પરી. વાળની બે લટ જ્યારે તેના ચહેરા પર આવતી ત્યારે ભલભલાના મોઢામાંથી ગીત નીકળી જાય, "પરી પરલોક ની લાગો છો તમે. . . . "

પણ હા અંધારાનો ડર એના ચહેરા પર સ્પષ્ટ દેખાતો હતો. એવામાં એક રિક્ષા આવે છે. રિક્ષાનો ચાલક તેની આગળ રિક્ષા થોભાવી કહે છે, " બહેન, ક્યાં જવાનું છે ?

ત્યારે પરી જવાબ આપે છે, " બસ એરપોર્ટ નજીક જીવાજ્યોત સોસાયટી. "

રિક્ષા ચાલક,  " ચાલો છોડી દઉં. "

પરી રિક્ષામાં બેસી જાય છે. ગભરામણ તો પરીને થાય છે પણ સમય એવો હતો કે પરી ને બેસ્યા વગર છૂટકો નહોતો. રિક્ષા ચાલુ થાય છે. . . થોડીક રિક્ષા આગળ જાય છે. . . રિક્ષાને રિક્ષા ચાલક થોભાવી દે છે. એક દમ રિક્ષા થોભી જતા પરી કહે છે, " કેમ રિક્ષા ને સ્ટોપ કરી ?" 

ચાલક કહે છે, " બહેન, આગળ ટોળું છે લાગે એક્સીડન્ટ થયો છે. હું ત્યાં જઈને આવું છું. "

પરી, "હા, વાંધો નહીં, " 

રિક્ષા ચાલક જાય છે ને થોડી વાર પછી આવે છે,

પરી પૂછે છે, " કોણ હતું !"

રિક્ષા ચાલક, " અરે બાઈકવાળો હતો કોઈ. "

ને તે બાઈકનો નંબર પણ જણાવે છે ત્યારે પરીને એકદમ યાદ આવે છે કે આ નંબર તો પૂરવની ગાડીનો છે. એટલે તે ફટાફટ ત્યાં જાય છે, તો ખરેખર પૂરવ હતો, તે પૂરવ, પૂરવ કહી બૂમો પડે છે, તેને જગાડવાનો પ્રયત્ન કરે છે. પૂરવ નું માથું તેના ખોળામાં મૂકે છે. ને ફટાફટ એમ્બ્યુલન્સ ને બોલાવે છે. ને દવાખાને પહોંચાડે છે. આઈ સી યુમાં તેને દાખલ કરવામાં આવે છે, એવામાં પૂરવ ના ઘરના આવે છે, ને તે પરી ને જોતા ચકીત થઈ જાય છે, ને ગુસ્સાથી તેની સામે દેખે છે. પરી કશું બોલતી નથી. બધા આઈ સી યુમાં પૂરવ ને દેખે છે. ને પરી ને લડવા લાગે છે કે " જે આ છોકરી જ્યારથી પૂરવની જિંદગીમાં આવેલી ત્યારથી પૂરવ સાથે એવું જ થાય છે, તને ના પાડેલી ને પૂરવથી દૂર થઈ જજે તો પછી કેમ આવી ?"

એવામાં રિક્ષા ચાલક કહે છે, " તમને શરમ નથી આવતી, તમારા દીકરાનો એક્સીડન્ટ થયો તો ત્યાં બધા હતા પણ કોઈ હિંમત નહોતું કરતું. દવાખાને લઈ જવા. બસ આ છોકરી એકલી હતી ને એ અહીંયા સુધી તમારા દીકરા ને લાવી. હું આ જોઈ રહ્યો હતો, છોકરીનું સાહસ ગજબ નું હતું, ત્યાર બાદ હું પાછળ પાછળ આવ્યો. ને સારું થયું આવ્યો નહિ તો તમે તો છોકરીનો જ દોષ કાઢતા. ત્યારબાદ તે પરી બાજુ જોઈ કહે છે બહેન મને ગર્વ છે તમારી હિંમત પર." એવું પરીને કહીને જાય છે.

થોડી વારમાં ડોકટર વગર આવીને કહે છે, " પરી હવે પૂરવ જોશી ખતરા બહાર છે. સારું થયું. તમે તેમને જલ્દી હોસ્પિટલ લાવ્યા. "

બધા પરી નો આભાર માને છે, પણ પરી કહે છે, " પૂરવ ને ના કહેતા કે હું તેને લાવેલી.

પૂરવ ના પપ્પા કહે છે, " બેટા, મારા ઘરની વહુ બનીશ ?"

ત્યારે પરી કહે છે, "

ક્રમશ: