ડરામણું

એ અંધારી રાત ને ડરામણું વાતાવરણ હતું. ભારતી અને મીના દેરાણી જેઠાણી બે જ ઘરે હતાં. એ બંને મંદિરમાં જઈ શકે એમ નહોતા. ઘરમાં કેસેટ ભૂતના પિક્ચરની પડી હતી.

ભારતી એ દેરાણીને પુછ્યું, "જોવું છે આ મુવી ? તો બધાં ઘરે આવે ત્યાં સુધી સમય પસાર થઈ જાય."

મીના એ કહ્યું કે "ભાભી મને ભૂતના પિક્ચરથી ડર લાગે છે. પણ તમે મુકી દો, જેથી થોડો સમય તો પસાર થઈ જાય.

આમ પણ આવડાં મોટાં બંગલામાં વાતાવરણ ડરામણું જ લાગે છે !"

ભારતી કહે "સારું એવો કોઈ ડરામણો સિન હશે તો ભગાવી મૂકીશું."

આમ કહીને વીસીઆર પર ભૂતનું પિક્ચર ચાલુ કર્યું. પિક્ચર નું નામ તો યાદ નથી. પણ પિક્ચર ખરેખર ખુબ જ ડરામણું હતું. મીના એ તો બે ત્રણ સીન પછી આંખો બંધ કરીને ભગવાનનું નામ લેવાનું શરૂ કરી દીધું હતું. ભારતીને પણ હવે પિકચર જોતાં જોતાં ડર લાગવા માંડ્યો હતો. એક તો આવડાં મોટાં બંગલામાં કોઈ બીજું હતું નહીં સિવાય બે સ્ત્રીઓ. બહાર ચીબરીનો અવાજ પણ ડરામણું વાતાવરણ પેદાં કરતું હતું.

એકાએક જ લાઈટો બંધ થઈ ગઈ. મીના તો ભારતીને ભેટી પડી, ને બોલી ભાભી મને ડર લાગે છે ! ભારતી કહે ડર નહીં હમણાં લાઈટ આવી જશે. આમ કહીને ભારતીએ ગેલેરીમાંથી બહાર નજર કરી તો આખાં વિસ્તારમાં લાઈટ નહોતી બહાર તો બધું જ સૂનસાન હતુ ખુબજ ડરામણું ભાસતું હતું. મીનાને બાથરૂમ જવું હતું તો બૂમો પાડતી હતી ચાલોને ભાભી મારી સાથે. ભારતી આગળ ને હાથ પકડીને મીના પાછળ ચાલતી હતી. પેસેજ પસાર કરીને રૂમમાં થઈને જતાં હતાં ત્યાં કાચની બારીમાંથી બહાર પવનથી ડોલતાં ઝાડનો પડછાયો પડતો હતો. એ જોઈને તો મીના એ ભૂત ભૂત કરીને બૂમાબૂમ કરી મૂકી ને રડવા લાગી. ભારતી ને પણ આ ડરામણું ભાસતું હતું..

બંન્ને પાછાં એકમેકનો હાથ પકડીને બેઠક રૂમમાં આવી ગયા, ને મોટે મોટેથી માળા કરવા લાગ્યા. ને પ્રાર્થના કરી રહ્યા કે મંદિરે ગયેલા ઘરના સભ્યોને જલ્દી મોકલજે પ્રભુ !