વરસી જા ને અનરાધાર

સ્નેહભરી ઓ વાદળી !

વરસી જા ને અનરાધાર,

મધુરી મૌસમ આ પ્રેમની

વીજ પણ કરે ચળકાટ

ઘનઘોર ઘેરાયેલ વાદળ

છેડે જોને રાગ મલ્હાર

તરસ્યું આ ચાતક યુગલ

હતું પ્રતીક્ષામાં સ્વાતિ નક્ષત્રની 

કરી ઊંચી ડોક ધરે ચાંચ

વરસાદના હળવા ફોરા ઝીલવા

બોલ હવે કેટલું ઝુરે !

ધરા અને નભનું 

મિલન મધુરું કરાવને

મહેંકી રહી આ માટી પણ

ભીંજાઈ આકાશની યાદમાં

વિયોગમાં શમણાં જોઈ જોઈ થાકી આ આંખો

જો તું આવે સ્વીકારીને મારી અરજ

છૂટાં મૂકું વહેણ હું પણ

બાંધીને રાખ્યા જે પાંપણે

વહી જાય તુજ સંગ

મલકાઈ મારા હોઠ

ભીતર ભરી વેદના

ન કોઈને દીસે !