વહાલા ગુરુજનો

ખરે અશ્રુ યાદના,

 હતી કેેેવી એ સાધના,

રહે મલકી વદન એમના,

ભૂલી સઘળા સંતાપ નિજના,

લખ ભૂસનો અદભૂત ક્રમ હતો,

ને છબી બંધ આંખોમાં,

હતી કેવી એ આરાધના,

કુંડાળા કૂદતાં શીખતા હતા,

નજરે જોયું આકાશમાં,

હતી કેવી એ વિશાળતા,

મળે દિવસો પાછા જીવવા,

છેે કેવી એ ચાહના.