તું અને હું
તું અને હું
તું, સારુ આંસુ, ને, હું લુછું તારા આંસુ,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, કાયમ રીસાઉં, ને, હું પ્રેમથી મનાવું,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, ખોટું ચીડાઉં, ને, હું હેતથી ખિજાવું,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, કામ કરું શરુ, ને, હું પ્રેમથી કરું પુરું,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, ભૂલું દરેક વાત, ને, હું અપાવું હંમેશા યાદ,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, આપું કડક મીઠી ચા, ને, હું આપું રોજનું છાપું,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, કરું કાયમ ખર્ચા, ને, હું કદી ન કરું એની ચર્ચા,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, લડું મારી સાથ, ને, હું ચાહું તારો સંગાથ,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, 'ચાહત' સદા મારી, ને, હું કરું ન નફરત કદી તારી,
એ જ તો, ખરો સ્નેહ છે !
પછી, મને કહીશ નહીં, કે, તને ક્યાં પ્રેમ છે ?
તું, લખે કવિતા સારી, ને, હું આપું ટીકા મારી,
પછી, મને કહીશ નહિ,
કે, આજ તારો, પ્રેમ છે ?