સ્નેહની બૂંદાબાંદી

અવિચળ સદા મારો સ્નેહ પથ્થરની લકીર જેવો રહ્યો

રચી વરસાદની બૂંદાબાંદી ચટ્ટાનોનાં દેહ પીગાળી રહ્યો

મારી યાદની ઝરમર આપના હૈયે મેહુલો વરસાવી રહ્યો

હતું એ મિલન અપ્રતિમ, ઉત્સાહે ધરાને જણાવી રહ્યો

મેઘધનુષી રંગોળીમાં પ્રેમ આપણો આકાશે સજી રહ્યો

પ્રથમ પ્રેમનાં અમીછાંટણે માટીની સુગંધમાં ભળી રહ્યો

વહી જશે વિયોગ પળમાં એ વાદળ સંગ કહાવી રહ્યો

વેદનાનાં અશ્રુજલ એટલે તો અનરાધાર ઠાલવી રહ્યો

વરસાદ તો મુગ્ધ હૃદયે યાદનાં તાર ઝણઝણાવી રહ્યો

'દીપાવલી' નાં મિલનને વિયોગની ફલશ્રુતિ ઠરાવી રહ્યો