સાગર

કેટકેટલું એ પેટાળમાં સંઘરી રાખ્યું,

અમાપ ઊંડાઈની ગર્તામાં ભરી રાખ્યું,

કદી કોઈ ના ભાળી શક્યું,

ના કદી કોઈ જાણી શક્યું,

શું, ને કેટલું ક્યાં ખબર છે?

એ તો અકળ અજબ છે,

વિશાળતા પણ ખરી પામી હો,

બાહો ફેલાવી સમાવી લેવા આતુર જો,

હાસ્તો પ્રિયતમ તો ખરો જ ને,

નદી આખરે મળે ક્યાં? સાગર ને જ તો,

વિશાળતા એટલે કે

કઈ કેટલા ઇતિહાસ સમાવી લીધા,

કેટલાએ રહસ્યો છુપાવી લીધા,

સાવ વ્યર્થ જ હોય એને જ નકારે,

બાકી તો સર્વેને આવકારે,

ઉપર ઉપર કોઈવાર શાંત હોય,

ને અંદર ઘૂઘવાટ ન સમાતો હોય,

રીઝે તો માલામાલ કરી દે,

રૂઠે તો પાયમાલ કરી દે,

ચંદ્રની કળા એ હિલોળે ચડે,

એ જ કળા એ ઓસરે.