રાહ

એ

હવે

સંભવ

અસંભવ

વચ્ચે ડોલતી,

કેટલીયે આશા,

કેટલાયે ઉમંગો,

કેટલાયે અભરખા,

સૌ ભીતર સમાવી બસ,

નતમસ્તક અનન્યભાવે,

વાટ પિયુની નિરખતી રહી.

કે વરસશે કદી અનરાધાર!