પ્રણય પ્રીત

પ્રીત-પ્રણય,

તો વાદળિયું શિલ્પ.

મનમાં ઘડાય,

મનભાવન કૃતિ

આંખને ટોડલે 

ને દિલને દરવાજે

એનાં ટહૂકતા મોરલા.

ક્યારેક ધીમાં,

ક્યારેક મધુરાં,

ક્યારેક જોરદાર,

ક્યારેક બંડખોર,

મન બસ, 

નજીક, ઔર નજીક..

સરકતુ જ જાય.

ને અચાનક જાણે,

વાદળ પિંખાય,

પ્રણય-શિલ્પ વીંખાય,

જાણે કશું નહીં,

કશું જ નહીં !