પ્રથમ તો...!

પ્રથમ તો જન્મભૂમિ ગઈ,

ને પછી જનની....

હવે ફકત માતૃભાષા રહી,

આશા જીવનની....

અફસોસ હંમેશા છે,

જ્યાં જનમ્યો ત્યાં,

રહી ના શક્યો....

નાનેથી મોટો હું,

થઈ ના શક્યો....

બીજાના અરમાનો,

ને જિંદગી મારી,

છોડવું પડ્યું ગામ,

ભણતરની બીમારી,

ના જાણી ના સમજી,

વાત મારા મનની,

પ્રથમ તો જન્મભૂમિ ગઈ,

ને પછી જનની....

ઘા હંમેશા રહેશે એ,

કે મારી મા ગયે,

થયા બે વરસ,

છેલ્લી મુલાકાતની,

હજુયે છે તરસ,

કઈક તો હશે,

છેલ્લે એના મનમાં,

વાત જાણવી મારે,

આજ જીવનમાં,

કોણ સમજે કોણ જાણે,

વાત એ દહનની,

પ્રથમ તો જન્મભૂમિ ગઈ,

ને પછી જનની....

હવે પાસે છે,

ફકત માતૃભાષા,

એજ નિસાસા,

એજ દિલાશા,

એજ નિરાશા,

એજ ખુલાસા,

એજ બસ એજ,

દોરી રહી આતમની,

પ્રથમ તો જન્મભૂમિ ગઈ,

ને પછી જનની,

હવે ફકત માતૃભાષા રહી,

આશા જીવનની.