પરી મા

હું પરીકથા રોજ સાંભળતી
ને પછી
ખોવાઈ જતી.......
મારી કલ્પનાનાં પાત્રોનું 
ચિત્રાંકન કરતી. 
મારી માનસ પરી હતી
 ખૂબ સુંદર.
  મને બહુ વહાલ કરતી....
 એ ફૂંક મારે ને જખમ ગાયબ,
મને ભાવતાં ભોજન આપતી.
જરા સાદ દઉં ને એ હાજર,
ડર લાગે તો એના પાલવમાં છુપાતી.
એની ટચૂકડી આંગળીમાં  પણ,
મને ખૂબ સલામતી લાગતી.
એ મને નાનકડી પરી કહેતી.
પણ હકીકતમાં 
એ જ મારી માનસ પરી હતી,
મારી મમ્મી.......