નથી... નથી... નથી...

આ ક્ષણોનું મીણ ઓગળતું નથી, 

દીપ માફક સ્વપ્ન પણ બળતું નથી. 

સાવ કોરાકટ પ્રદેશે હું શ્વસું, 

આંખમાં ઝરણું ય ખળખળતું નથી. 

એક એવા માર્ગ પર આવી ઊભા, 

જ્યાં કદીએ કોઈ નીકળતું નથી. 

કયા મુલકમાં છું ખબર પડતી નથી, 

સાદ પાડું કોઈ સાંભળતું નથી. 

હું જ મારા શબ્દથી વીંધાઉં છું, 

તીર શબ્દોનું પરત વળતું નથી.