નાની કળી

એક નાની કળી, વાળી ત્યાં વળી,

નાનાથી એ કુમળી પત્તી બની,

તત્કાળે તપખીર રંગે સજી,

સમયની સાથે એ જબરી ઢળી,

તેથી રંગે એના મરોડ લીધી,

તપખીરીથી વળી લીલી બની,

એની દાંડી’ય જરાક પીળી બની,

છે કુદરતની આ કળા ઘણી,

પછી હળવેથી એ ખરી પડી,

ત્યાં એક ઓર કળી ઝૂમી ઉઠી,

આ કરતબ મુજ નેત્રે કેદ થઈ,

જીવન સઘળું એ શીખવી ગઈ,

તેથી નેને મનને પોકાર કરી,

પ્રભુ સ્પર્શની છે આ તક ખરી!