મને ખબર ન રહી કે

નજર તારી કાતિલ હતી, જેમાં હું ધાયલ થઈ ગયો,

મને ખબર ન રહી કે, ક્યારે હું દર્દ દીવાનો થઈ ગયો.

ચેહરો તારો સુંદર હતો, જેનાથી હું મોહ પામી ગયો,

મને ખબર ન રહી કે, ક્યારે હું રંગ રસિયો બની ગયો.

હ્રદય તારૂં નાજુક હતું, જેની ધડકન હું સાંભળી ગયો,

મને ખબર ન રહી કે, ક્યારે હું મારો તાલ મેળવી ગયો.

યૌવન તારૂં નિખરતું હતું, જેમાં હું મદહોંશ બની ગયો,

મને ખબર ન રહી કે, ક્યારે હું ભાન-શાન ભૂલી ગયો.

નશો હતો તારા પ્રેમનો "મુરલી", જેમાં હું ખોવાઈ ગયો,

મને ખબર ન રહી કે, ક્યારે હું તારા હ્રદયમાં વસી ગયો.

રચના:-ધનજીભાઈ ગઢીયા "મુરલી" (જુનાગઢ)