મારું વ્હાલ

ઊભી શેરી માહે હરણ સમ એ દોઢ મુક્તિ

પડે બ્રહ્માંડોના વજન સઘળાંએ પગ મહી,

ટકે ના જેના એ ચરણ ધરતીની પર જરી

પરાણે જાશે એ હર કદમથી ભાર દઈને

અમે દીધા હાથે કવલ સઘળાં....

જે મુખ મહી ....

હવે કે મેં ખાશે નિજ કર થકી સઘળાં

ભરેલી છે યાદો કણ કણ મહી આ સદનમાં....

    ચિરંજીવી દીકરી....

       લી.. તારું ધબકતું હૃદય પિતા