મારી મમ્મી, મારી પરી

હું પરીકથા રોજ સાંભળતી,

ને પછી ખોવાઈ જતી.

મારી કલ્પનાના પાત્રોનું 

ચિત્રાંકન કરતી,

મારી માનસ પરી હતી,

ખૂબ સુંદર.

મને બહુ વહાલ કરતી....

એ ફૂંક મારે ને જખમ ગાયબ,

મને ભાવતાં ભોજન આપતી.

જરા સાદ દઉં ને એ હાજર,

ડર લાગે તો એના પાલવમાં છુપાતી.

એની ટચૂકડી આંગળીમાં પણ,

મને ખૂબ સલામતી લાગતી.

એ મને નાનકડી પરી કહેતી,

પણ હકીકતમાં,

એ જ મારી માનસ પરી હતી,

મારી મમ્મી...