કૃપા ઇશની
કૃપા ઇશની
રીમઝીમ ધારે વરસતા વરસાદે કૃપા ઇશની પરખ પરખ,
સાવ શાંત તોય એની અમીધારા છે એની હરખ હરખ.
ના ગાજવીજ કે ધૂમધડાકા મીઠાં સલિલ ધરાને ધરતો,
ધીમી ધારે મબલખ દેતો અંતર એનાં હવે વરત વરત.
ધરતી સાદે આવ્યો કે ઓલ્યા મયૂર ટહૂકારે પહોંચ્યો,
જોઈ લે આભે ઘટાટોપ ઘન દીસે જાણે કે મરક મરક.
ફળી પ્રતિક્ષા કૃષિકારોની હૈયે હર્ષ એને હોય ઊભરાતો,
મીટ માંડીને બેઠા ચાતકી જગના તાત નૈને પલક પલક.
હરખ્યાં નર નારી પુષ્કળ પામ્યાં વારિ મોસમ થશે ધારી,
નદીનાળાંને સરવર ભરાયાં જીવન પામી છલક છલક.