કણનો મણ કરે તાત

જગતની માત જેમ ધરતી,

એમ જગતનો તાત છે ખેડૂત.

મૂલ્ય બન્નેનું સરખું જીવનમાં,

એક આપતી જીવનની ક્ષણ,

બીજો આપતો જીવવાને કણ.

જમીન આપી ધરતીએ રહેવા,

આપ્યો ખેડૂતને જીવવાનો સહારો.

હરિયાળી આપી છે લીલીછમ,

વાવે ખેડૂતને ભરે સૌના પેટ.

વધુ વરસાદે હોય માવઠું,

ઓછા વરસાદે પડે દુષ્કાળ.

તોય ધાન ન ખૂટવા દે તાત,

કરે એટલું વાવેતર બારેમાસ.

એ હાકે હળને, નિંદે નિંદામણ,

કરે લીલાછમ પાકને પાય પાણી.

એક પછી એક પાક લીધા કરે,

ન થાકે ન કંટાળે કદી એ તાત.

અન્નનો દાતા અમથો નથી કહેવતો,

બધી અગડવતાને સફળતામાં ફેરવી.

ના રાખે કદી જમીનને કોરીને ઉજડ,

કંઇક કઈક પાક લીધા કરે બારેમાસ.

ખેડૂતના પણ પડે છે બે પ્રકાર,

કોઈ હોઈ મોટા ખેડૂત તો,

કોઈ હોઈ છે વળી નાના ખેડૂત.

ઉત્પાદન કરે સૌ કોઈ ઓછું વધુ, 

છતાં કણનો મણ કરે છે એ તાત.

ઉછેરે જેમ મા પોતાના બાળકને,

તેમ ઉછેરે છે તે અણમોલ પાકને.

દવા,પાણી બધું સમયે તે આપતો,

આમ એ સોનેરી સોનું ઉપજાવતો.

પરોઢિયે જોડી બળદ જાય ખેતરે,

સૂર્ય આથમતા ફરે પાછા બેય ઘેર.

કહેતાં સૌ ખેતીમાં શું વળશે તારું ?

અવગણી આવી વાતોને કહે "પ્રવાહ" 

ખરું સોનું છે ખેતરમાં એ તાતને જ સમજાય.