કિનારાની રેતમાં

આ કિનારાની રેતમાં, હંમેશની જેમ જ..

મોજાંઓ આવીને પાછા ફરી ગયા.

ન જાણે આ કિનારો..,હદ હતી મિલનની,

કે પછી આમંત્રણ હતું ?

પ્યારના અથાગ સાગરમાં ડૂબવાનું ! કોણ જાણે કેમ...,

આજ આ આંખો પલળતી રહી !

કિનારે બેસી લહેરોમાં પગ પલાળતા-પલાળતા...

કેટલાય વિચારો મનમાં ઉમડતા રહ્યા !

આ અગણિત મોજાં જેવી અગણિત યાદો...

ને કિનારાની રેત જેવું મિલન !

ક્યારેક લથબથ-લથબથ.., ક્યારેક કોરુંકટ્ટ..!

આજ આંખોમાં ઉમડતી રહી ઉની-ઉની વરાળ જેવી...

કઇંક ખારી-ખારી બળતરાઓ !

સ્વપ્નો પણ આખરે વલખાં મારી-મારીને..

ભરતી પછીની ઓટની જેમ...

મનના અથાગ સાગરમાં સમેટાતા રહ્યા !

અને પેલા પ્યારના અભરખાઓ...,

પરપોટા બનીને કિનારાની રેતમાં...

વિખેરાતા રહ્યા ! ફીણ-ફીણ... ફીણ-ફીણ...!