ઝરમર સ્નેહ

વરસે નિરંતર ઝરમર મેહ, 

જળમાં તરબોળ છે સકલ સૃષ્ટિ.

ત્યાં એક વાદળી એકલી-અટૂલી,

જાણે રહી ગઈ હોય એ કોરીને કોરી.

હોઠ રહ્યા છો ચૂપ તોય આંખો બોલી,

"રાખી તે કેમ મને જુદી અનોખી ?"

હસ્યું ગગન વરસાવતા સ્નેહ,

"મેં તો નથી ક્યારેય દીધો છેહ ! "

હસતા નયનોએ વાદળી બોલી,

"તો - કેમ છું હું હજી યે કોરી ?"