ડોસો લખે કે

ડોસો લખે કે...

 

'અધીરો આ જીવડો હવે વાલોવાયા કરે,

 ડોશી, તારી હારે મારુ આ જીવતર હાલ્યાં કરે,

 

 પચા-પચા વરહ લગી એકાબીજાને વળગી રહ્યાં,

 જાણે જનમો-જનમનાં આપણે સાથી બન્યાં.

 કોણ જાણે આ વરસો ક્યાં વીતી ગયાં !

 બંધ બારણે, ૧૫ દા'ડા, તારા વીના કેમના વીતશે ?

 એકલો પડ્યો આ ડોસો જરી ગભરાઈ ગયો,

 આ દાક્તરની સેવામાં હું ક્યાં ફસડાઈ ગયો !

 તારા હાથે ઘડેલા રોટલાં ને છાશ ખાઈ જીવતો'તો,

 આ કોણ જાણે ક્યાંથી હું આ કાચા શાકભાજી ને ફળોને ઝેલતો ગયો.

 રોજ સવારે જાગી તને આખાય ફળિયામાં શોધતો,

 હવે સમય આવે વિડિઓ કૉલ કરી હું આંસુડાં સારતો.

 તકલીફો ને હાડમારી સામે હું હરહંમેશ ઝઝૂમતો,

 આ એકલાં હાથે, એકલવાયો થઈ, પે'લી વાર લડતો ગયો,

 ફરી તારા મોઢે 'ડોહા હાંભળતા નથ ?' સાંભળવાની રાહ,

 તને સાતે જનમ સાથે રાખી, અતૂટ સંબંધને નિભાવવાની વાત.'