આપણે બે જ

દીકરીઓ સાસરે જશે,

ને દીકરાઓ થાશે એના સંસારવાળા,

જીવનનાં અંતમાં તો રહેશું આપણે જ બે,

લડાઈ ઝગડા ને રિસામણા મનામણાં,

પ્રેમના દિવસો ને ફરિયાદોની રાતો,

વાગોળતા ડોશા થાશું આપણે જ બે,

ધ્રુજતા હાથે તું પાણી દઈશ મને,

હું લડખડાતા પગે પણ હાથ આપુ તને,

એ મીઠા સફરમાં હશું આપણે જ બે,

ત્યારે નહિ હોય ચટાકો નવી વાનગીઓ ખાવાનો,

બસ પ્રેમની ખીચડી સાથે કઢી હશે છપ્પન ભોગ,

એ સ્વાદના વખાણ કરતા રહીશું આપણે જ બે,

કેટલાંય તડકા ને જોયા કેટલાંય છાયડા,

પણ માણવા જીવનની યાદો સુવર્ણ,

છેલ્લે હોઈશું ફ્કત આપણે જ બે.