આકાશે વીજળી

આકાશે વીજળી ચમકી,

સાદ દઈ હળવેકથી,

બોલાવી મુજને,

સાદ સાંભળી, બહાર નીકળી

આમતેમ જોયું, ઘડીભર ઊંચું જોયું,

શોધું તને હું,

પણ,આ શું !

ઓ વીજળી ! સાદ દઈ,

પળભર પણ ના ઊભી રહી તું,

સંતાઈ કયાં ? આમ રીસાઈને,

એટલામાં તો બે વાદળો બાખડ્યા,

ભારે કડાકા સાથે,

હું સમજી ગઈ,

આ ભારેખમ વાદળોની જીભાજોડીમાં,

શું કામ અટવાતી તું ?

તું તો મનમોજીલી, હરખઘેલી,

તેજલ ને રૂપરૂપનો અંબાર તું,

વાદળો તો શું !

આખું નભ ઘેલું છે,

તારાં અંબાર પાછળ,

તારાં તેજવલયે ધ્રુજે ધરા પણ,

હે ! તેજસલિલા !

આમ, હળવેકથી સાદ દઈ,

આમ, રીસાઈને સંતાઈ કયાં ?