నువ్వులేని నేను !

నవ్వుతూ తుళ్ళే నువ్వు నా ఎదుట లేక ,

జాబిలి జాడలేని ఆకాశాన్నయ్యాను .

చక్కని చుక్కలు ఎన్నున్నా ,

మనసెరిగిన నీవు చెంతన లేనపుడు

మెరిసే ఆభరణాలౌతూ ,

హుషారుగా షికారుచేసే మబ్బుల్లా ఉండే

మనఇంటి పరిసరాల్లోని జిలుగులు

వెలవెలబోయి రాత్రంతా నిషాలో మునిగినట్లు ,

తెల్లవారుటకు ఎదురుచూస్తున్నట్లు !

ఒక దీపపు వెలుగులా తెలివిని పంచే నీవు

కంటికి కనబడక , నలుపువైపులా

నిశ్శబ్దం నిరంకుశంగా రాజ్యమేలుతున్నట్లు ,

ఈ వయసులో నేను మళ్ళీ

కాలినడకన బడికి వెళ్ళాలేమో అన్నట్లు !

పంటపొలానికి నీరందించే కాలువలాంటి

నీవు చూపే వెచ్చని ప్రేమకు దూరమై

గమ్యమెరుగని బాటసారినయ్యాను ,

జీవనసంగ్రామంలో నిరాయుధపోరాటం చేసి

భావితరానికి ఓ జ్ఞాపికలా

గోడన వ్రేలాడే చిత్రంలో నీకు తోడునయ్యాను !