ఆ"వేదన"..!

దగా పడిన గతం

నిలకడ లేని తత్వం

గమనమే లేని గమ్యం

సన్నిహితుల చేతిలో మోసం

అయిన వాళ్లు చేసిన ద్రోహం

నమ్మిన ప్రేమలో సైతం విఫలం

చేసిన త్యాగంలో మాత్రమే సఫలం

పగటితో పోట్లాడే కష్టాలు

రాతిరితో మాట్లాడే కన్నీళ్లు

వెలుతురులో దూరమయ్యే నీడ

చీకట్లో దగ్గరయ్యే ఒంటరి తోడు

పలు అవకాశాల కోసం సాగిలపడ్డాను

పరుల అవసరాలకి వాడుకోబడ్డాను

అదృష్టానికి లేదోయ్ ఏ వీలునామా

దురదృష్టానికి మాత్రమే నా చిరునామా

గతమంతా మూటకట్టుకున్న ఘనకీర్తి

దినదినాన పెరుగుతున్న అపకీర్తి

జీవించేందుకు అర్హత లేదు

మరణించేందుకు ధైర్యం చాలదు

విరిగిపోయిన మనసు

నలిగిపోయిన వయసు

పగిలిపోయిన హృదయం

అలసిపోయిన దేహం

విసిగి వేసారిన నా అక్షరాలు

విస్తుపోయి జాలువారిన ఈ వాక్యాలు

ప్రతీది ...

ఈ మధ్య తరగతి వాడి ఆవేదనలో నుండి ఉద్భవించినదే

అన్నట్టు...

ఆవేదన అంటే ఆక్రోశం మాత్రమే కాదు...!

ఆ ఆక్రోశం మాటున దాగున్న ఓ ఎడతెరిపిలేని వేదన..!!

వేదన అంటే ఏడవడం కాదు...!

ఏడవాలి అనిపించినా ఏడవలేకపోవడం...!!

పైకి చెప్పాలనుకున్నా పక్కన చెప్పుకునే వారు లేకపోవడం...!!!

చెప్పుకోలేకపోయినా అర్థం చేసుకునే తోడు దొరక్కపోవడం...!!!!

అందుకే, ఈ కవితా వేదిక నా ప్రతీ ఆ"వేదన"కొక ప్రదర్శన శాల !!!!