தஞ்சை பெரிய கோவில்: பகுதி 1

குறிப்பு மற்றும் மறுப்பு: இந்த கதை ஆசிரியரின் கற்பனையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இது எந்த வரலாற்று குறிப்புகளுக்கும் அல்லது நிஜ வாழ்க்கை சம்பவங்களுக்கும் பொருந்தாது.

 நம் நாட்டில் பல அற்புதமான சிற்பங்கள் மற்றும் கல்வெட்டுகள் உள்ளன என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். ஆனால் இவை அனைத்தும் பழங்கால மொழியில் இருப்பதால் கல்வெட்டு என்ன சொல்கிறது என்பது புரியவில்லை. ஆனால் நம் முன்னோர்களின் வரலாற்று அம்சங்கள், வாழ்க்கை நெறிமுறைகள் மற்றும் மருத்துவ குறிப்புகள் அனைத்தும் அதில் மட்டுமே செதுக்கப்பட்டவை. எனவே நமது வரலாற்றை வெளிக்கொணர நமது இந்தியாவில் ஆங்கிலேய அரசு 1886 ஆம் ஆண்டு தொல்லியல் துறையில் எபிகிராபி என்ற புதிய துறையை அறிமுகப்படுத்தியது.

 அதில், பல ஆராய்ச்சியாளர்கள் புதிதாக நியமிக்கப்பட்டனர். அதில், ஜெர்மனியைச் சேர்ந்த தலைமை அதிகாரி யூஜென் ஜூலியஸும் நியமிக்கப்பட்டார். பழங்கால மொழிகளில் இருந்து கல்வெட்டுகளை சேகரித்து, அதை ஆராய்ச்சி செய்வது இவர்களின் பணி. அதனால், ஒவ்வொரு இடமாகச் சென்று, அங்குள்ள கல்வெட்டுகளைக் கண்டறிந்து ஆய்வு செய்தனர். மேலும் இப்படி இருக்கும் போது ஒருமுறை அந்த அணி தமிழகம் வந்தது.

 டிசம்பர் 1887

 தமிழ்நாடு

 தமிழகம் வந்ததும் அனைத்து கோவில்களையும் ஆய்வு செய்ய ஆரம்பித்தனர். 1887 டிசம்பரில், அந்தக் குழு ஆராய்ச்சிக்காக ஒரு கோயிலுக்குச் சென்றது. குழுவினர் அங்கு சென்றபோது, அந்த கோவிலின் சிற்பங்கள், ஓவியங்கள் மற்றும் கட்டிடக்கலைகளை கண்டு மிகவும் ஆச்சரியப்பட்டனர். அவர்கள் ஆச்சரியப்படுவது மட்டுமல்லாமல், அவர்களின் தலை யூஜின், அந்தக் காலத்தில் இந்த கோவிலை எவ்வாறு கட்டினார்கள் என்று நினைத்தார்கள். அந்த கோவிலில் அவர் பார்த்த அனைத்தும் அவரது ஆர்வத்தை தூண்டியது. எனவே யூஜின் இந்தக் கோயிலைப் பற்றி மேலும் அறிய விரும்பினார்.

 இப்போது அவர் என்ன செய்தார் என்றால், அந்தக் கோவிலில் இருந்த பூசாரியிடம், "யார் இந்தக் கோயிலைக் கட்டியது ஐயர் சார்?" என்று கேட்டார். அதைப் பற்றி விசாரிக்க ஆரம்பித்தார். பாதிரியார் சொன்னார்: "ஐயா. இந்தக் கோயில் கரிகாலசோழனால் கட்டப்பட்டது" என்றார். அர்ச்சகர் அப்படிச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போது, அருகில் நின்றவர், இந்தக் கோயில் பராந்தக சோழனால் கட்டப்பட்டது என்றார். மேலும் மற்றொருவர், இந்தக் கோயில் இருவராலும் கட்டப்படவில்லை என்றும், இந்தக் கோயிலைக் கட்டியது சுந்தர சோழன் என்றும் கூறினார். இப்படி எல்லோரும் சில பெயர்களைச் சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள். யூஜின் இதில் முற்றிலும் குழப்பமடைந்தார், மேலும் இந்த கோவிலைக் கட்டியவர் யார் என்பதை அறிய விரும்பினார்.

 "எனவே கோவிலில் உள்ள கல்வெட்டைப் படித்தால், இந்த கோவிலை கட்டியது யார் என்று கண்டுபிடிக்கலாம்." அவன் நினைத்தான். அந்தக் கல்வெட்டுகளைப் பார்த்தபோது மிகப் பழமையான தமிழ் மொழியில் எழுதப்பட்டிருந்தது. அவரும் அவரது குழுவினரும் அதை புரிந்து கொள்ளவில்லை. எனவே, அந்த கிராமத்தில் அந்த மொழியை படிக்கத் தெரிந்தவர்கள் யாராவது இருக்கிறார்களா என்று தேட ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் அந்த ஊரில் யாராலும் அந்த பழைய தமிழைப் படிக்க முடியவில்லை.

 இப்படி இருக்கும் போது அந்த ஊரில் உள்ள டாக்டர் சுப்ரமணிய சாஸ்திரி வெங்கடேச பிள்ளை பற்றி யூஜினுக்கு தெரிய வந்தது. அதனால் யூஜின் சென்று சுப்பிரமணிய சாஸ்திரியிடம் நடந்ததை எல்லாம் சொல்லி அந்த பழைய தமிழைப் படிக்க உதவி கேட்டார். அதற்கு சம்மதித்த சுப்ரமணிய சாஸ்திரிகள், யூஜினுடன் அந்தக் கோயிலுக்குச் சென்று கோயில் கல்வெட்டுகளைப் படிக்கத் தொடங்கினார்.

 அவர் கல்வெட்டுகளை எல்லாம் படித்துக் கொண்டிருந்தபோது பல விஷயங்கள் தெரிய வந்தது. ஆனால், இந்த கோவிலை கட்டியவர் பெயர் தெரியவில்லை. அதனால் நம்பிக்கை இழக்காமல், தங்கள் ஆராய்ச்சியைத் தொடர்ந்தனர். அப்போது யூஜின் ஒரு கல்வெட்டைப் பார்த்தார், சுப்ரமணிய சாஸ்திரிகள் அந்தக் கல்வெட்டைப் படித்தபோது, முன்பு சொன்ன பெயர்கள் அனைத்தும் தவறானவை என்று தெரிந்தது. ஏன் என்றால், பெரிய கோவிலை கட்டியவர், தமிழகத்தை கச்சிதமாக ஆட்சி செய்து, மக்கள் மனதில் என்றும் நிலைத்திருப்பவர். அது தஞ்சாவூர் ராஜராஜ சோழன்.

 (ராஜ ராஜ சோழன் என்று சொன்னவுடனே நான் எந்த கோவிலை பற்றி சொன்னேன் என்று தெரிந்திருக்கும். ஆம், மழை, புயல், அனைத்தையும் தாங்கி இன்றும் அரசமரம் கொடுக்கும் கோவிலை பற்றி தான் இன்று பார்க்க போகிறோம். தஞ்சை பெருவுடையார் கோயிலைப் பற்றிப் பார்க்கப் போகிறோம். இப்போது இந்தக் கதை சுப்பிரமணிய சாஸ்திரிகளின் பார்வையில் இருந்து வருகிறது.)

 985 சி.இ.

985 C.E, தஞ்சை மன்னராக இருந்த அருண்மொழிவர்மன் (ராஜ ராஜ சோழனின் மற்றொரு பெயர்) தனது ஆட்சியின் போது பல நாடுகளை வென்றுள்ளார். சிறு வயதிலிருந்தே வீரத்திலும் விவேகத்திலும் சிறந்து விளங்கினார். எவ்வளவு சிறப்பானது என்றால், இத்தனை வருடங்களுக்குப் பிறகு, சோழர்கள் என்றாலே முதலில் நினைவுக்கு வருவது ராஜராஜ சோழன்தான். ராஜராஜ சோழன் சிவபெருமான் மீது அதீத பக்தி கொண்டவன். இப்படி இருக்கும்போது ஒரு நாள் ராஜராஜ சோழன் காஞ்சியில் ராஜசெம்மணலால் கட்டப்பட்ட கைலாசநாதர் கோயிலுக்குச் சென்றான். அங்கு சென்றதும் கோயிலின் கட்டிடக்கலையை கண்டு வியந்தார்.

 தான் பெற்ற அனைத்து வெற்றிகளுக்கும் காரணமான சிவபெருமானுக்கு மிகப் பெரிய கோவில் கட்ட நினைத்தார். எப்படி என்றால், இது வரை யாரும் பார்க்காத அளவிற்கு, அதுவும் பெரியதாக இருக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தார். இதைப் பற்றி ஆழ்ந்து யோசித்தபோது, தன் சகோதரி குந்தவையிடம் சென்று, அந்தக் கோயிலுக்குச் சென்றதையும், தன் உள்ளத்தில் இருக்கும் எண்ணத்தையும் சொன்னான். ராஜராஜ சோழனுக்கு அறிவுரை கூற, பல ஞானிகளும், ஆலோசகர்களும் இருக்கும் போது, குந்தவையிடம் இதை ஏன் சொல்கிறார் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம்.

 ஆனால் சோழர் ஆட்சியின் போது, வீரம் மற்றும் அறிவு இரண்டிலும், குந்தவை ஆண்களை வெல்லும் அளவுக்கு வலிமையான ஒரு புத்திசாலி பெண். அறிவுரை, ஆளும் நெறிமுறைகள், தொலைநோக்கு, ஆன் ஸ்பாட் முடிவெடுப்பது, வேகமாகவும், புத்திசாலித்தனமாகவும், இப்படி எல்லாத் திறமைகளும் அவளுக்கு உண்டு. அதனால்தான் ராஜராஜ சோழன் குந்தவையில் பிரமாண்டமான கோவிலைக் கட்ட முடிவு செய்தான்.

 இப்போது ராஜராஜ சோழன் மற்றும் குந்தவை இருவரும் உரையாட ஆரம்பித்தனர். இப்போது ராஜராஜ சோழன் குந்தவைக்கு இந்தக் கோயிலை எப்படிக் கட்டுவது என்று தன் மனதில் பட்டதையெல்லாம் சொன்னான். நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளில் இருந்து பல திறமையான கட்டிடக்கலை நிபுணர்கள் அழைத்து வரப்பட்டனர். அவர்களில் ஒருவர் குஞ்சராமல்லான் ராஜராஜ பெருந்தச்சன். ராஜராஜ சோழன் குஞ்சராமல்லான் இராஜராஜ பெருந்தச்சனின் திறமையை எல்லாவற்றிலும் மேலாக நம்பினான். எனவே அவர்தான் கோவில் கட்ட சரியானவர் என்று முடிவு செய்தார்.

 ராஜராஜ சோழன் கூறியது போல், "பெருந்தச்சன் கோயில் கட்டுவதற்கான திட்டத்தைத் தயாரித்தார். அதாவது, புளூ பிரிண்ட் போன்ற ஒன்றைத் தயார் செய்தான்". இப்போது வரைபடங்கள் தயாரான பிறகு, கோயில் கட்டுவதற்குத் தேவையான பொருட்களைப் பற்றி யோசித்தனர். ஏன் என்றால், இதுவரை யாரும் இப்படி ஒரு கோவிலை கட்டியதில்லை, இங்கேயும் இப்படி யாரும் கட்டக்கூடாது என்று நினைத்தார்கள். அதனால் அதை எல்லாம் தேட ஆரம்பித்தார்கள்.

 முதலில் கோவில் கட்டுவதற்கு முக்கியமான பொருள் கற்கள். ஆனால் நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா? தஞ்சையை சுற்றி ஒரு மலை கூட இல்லை. அப்படியென்றால் இவ்வளவு பெரிய கோயிலைக் கட்டப் பயன்படுத்திய கற்கள் எல்லாம் எங்கிருந்து எடுக்கப்பட்டிருக்கும். கொண்டு வந்தாலும் எப்படி இவ்வளவு கனத்தை கொண்டு வந்தார்கள். தஞ்சை பெரிய பெரிய பாறைகள் நிறைந்த கோவில். அதைக் கட்ட பெரிய கிரானைட் கற்களைப் பயன்படுத்தினார்கள். அதுமட்டுமின்றி கற்கள் விஷயம் பல வருடங்களாக யாருக்கும் தெரியாமல் இருந்தது.

 பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அவர்கள் அதைப் பற்றி ஒரு கல்வெட்டு மூலம் கண்டுபிடித்தனர். அதுவரை மக்களுக்கு புரியாத புதிராகவே இருந்தது. அந்த கற்கள் அனைத்தும் திருச்சி அருகே உள்ள மாமலையில் இருந்து 1,30,000 டன் மதிப்பிலான கிரானைட் கற்கள் ஒரே மலையில் இருந்து எடுக்கப்பட்டு 50 கிலோமீட்டர் பயணம் செய்து 1000 யானைகளுடன் கொண்டு வரப்பட்டது. மேலும் அதனை அடுத்துள்ள திருக்கோவிலூரில் இருந்து சில கற்கள் கொண்டு வரப்பட்டன. தேவையான அனைத்து பொருட்களும் தயாரான பிறகு, ராஜ ராஜ சோழன் 1005 C.E இல் தஞ்சை கோயிலைக் கட்டத் தொடங்கினார், கோயிலைக் கட்டும் முன், அனைத்து பூஜைகளையும் முடித்து, கோயிலைக் கட்ட முதல் கல்லை வைத்திருந்தார்.

பொதுவாக, நம் வீட்டைக் கட்டும்போது, 8 முதல் 10 அடி வரை அடித்தள அடித்தளம் போடுவது வழக்கம். அப்படியானால், 216 அடி கோவிலை, 50 அடியில் கட்ட எவ்வளவு அடித்தளம் போட்டிருப்பார்கள்? 100 அடி? ஆனால் அவர்கள் சுமார் ஐந்து அடி அடித்தள அடித்தளத்தை மட்டுமே போட்டுள்ளனர். ஐந்தடி அடித்தளத்தை வைத்து, கோவில் எப்படி இவ்வளவு பலமாக இருக்கிறது என்று நினைக்கலாம்.

 இங்குதான் நம் முன்னோர்களின் அறிவைப் பற்றி நாம் பெருமைப்பட வேண்டும். ஏன் என்றால், இந்தக் கோயிலைக் கட்டும்போது, ஒவ்வொரு பாறைக்கும் நடுவே, ஒவ்வொரு பாறைக்கும் இடையில் ஒரு நூல் அளவு இடைவெளி விட்டிருந்தார்கள். இது பழங்காலத்தில் கயிறு நுட்பம் என்று அழைக்கப்பட்டது. கயிறு சுழற்றும்போது கயிறு எப்படி அவிழ்ந்தாலும், கயிற்றில் படுக்கும்போது அது இறுகி வலுவடையும். அதேபோல இந்தக் கோயிலைக் கட்டப் பயன்படுத்திய கற்கள் அனைத்தும் கனமானவை.

 எனவே கோவில் கட்டும் போது ஒவ்வொரு கல்லும் கீழிருந்து ஒரு நூல் இடைவெளியில் வைக்கப்படும். எடையின் காரணமாக கற்கள் கெட்டியாகத் தொடங்கும். எனவே அது மிகவும் வலுவாக மாறத் தொடங்குகிறது. இக்கோயில் கட்டும் போது, அந்த நாட்டு மக்கள், ராஜராஜ சோழன் மீது கொண்ட பக்தியாலும், சிவன் மீது கொண்ட பக்தியாலும், அந்த கோவிலை கட்ட பணம், நகைகள் கொடுக்க ஆரம்பித்தனர். அவர் மீதும் சிவபெருமான் மீதும் நாட்டு மக்கள் கொண்டிருந்த அன்பைக் கண்டு, ராஜராஜ சோழன் மிகவும் மனம் நெகிழ்ந்தான்.

 அந்தக் கோயிலைக் கட்ட அந்நாட்டு மக்கள் தங்களால் இயன்றதைக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் போது, ராஜராஜ சோழன் ஒரு வயதான பெண்மணி, ஒவ்வொரு தொழிலாளிக்கும் இலவசமாக மோர் கொடுப்பதைப் பார்த்தார். மூதாட்டியிடம் விசாரித்தபோது, "வயதானதால், எந்த வேலைக்கும் செல்ல முடியாது. அதனால், கோவிலுக்கு கொடுக்க அவளிடம் பணமோ, நகையோ இல்லை.

 மற்றவர்களைப் போல கோயிலுக்கு எதையும் கொடுக்க முடியாவிட்டாலும், கோயில் கட்ட உழைக்கும் மக்களுக்கு தன்னால் இயன்ற உதவிகளைச் செய்து, "சிவபெருமானுக்குத் தன் சேவையாகத் தன்னைத் திருப்திப்படுத்தவே இதைச் செய்தாள். " இதைக் கேட்ட ராஜராஜ சோழன் சொல்ல முடியாத மகிழ்ச்சி அடைந்தான். ஏன் என்றால் அவர் மட்டுமல்ல, எல்லா மக்களும் சிவபெருமானை நேசித்தார்கள்.

 இப்போது, ராஜராஜ சோழன் செய்தது என்னவென்றால், தஞ்சை பெரிய கோவிலில் உள்ள ஒவ்வொரு கல்வெட்டிலும், அந்த கோவிலுக்கு பணிபுரிந்த அனைவரின் பெயரும் உள்ளது. அதாவது கோவிலில் நடனமாடிய பெண்கள், கோவிலை சுத்தம் செய்தவர்கள், யானை, குதிரை மேய்ப்பவர்கள், கோவிலுக்கு தானம் செய்தவர்கள், துணி துவைத்தவர்கள், கோவிலுக்கு உழைத்தவர்கள் என்று ஒரு பெயரைக் கூட விட்டு வைக்காமல், அனைவரின் கோவில் கல்வெட்டில் பெயர் இடம் பெற வேண்டும்.

 அந்த வயதான பாட்டியின் சேவைக்காக, மேலே உள்ள கோபுர கலசத்தில் கிழவியின் பெயரை பொறிக்க வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டார். பின்னர் கோயிலின் மதில் சுவர்கள் கட்டப்பட்ட பிறகு கோபுர கலசத்தை மேலே கொண்டு வர கோயிலை சுற்றி மணலை மலை போல் கொட்டினர். நாம் எப்படி மலைகளில் ஏறுகிறோமோ, அதுபோல ஒரு வழி செய்து, அந்தக் கோபுர கலசத்தின் கற்களை மேலே கொண்டு வந்தார்கள். இராஜராஜ சோழன் கூறியது போல், "இந்தக் கோயிலில் உள்ள ஒவ்வொரு பொருளும் ஒரு காரணத்துடன் மிகவும் சிறப்பான வடிவம் கொண்டது." ஏன் என்றால், தஞ்சை பெரிய கோவிலில் உள்ள சிவன் சிலை 12 அடி. அது நம் தமிழ் உயிரெழுத்துக்களின் எண்ணிக்கை.

 சிவலிங்க பீடம் 18 அடி என்பது போல் தமிழ் மெய் எழுத்துக்களின் எண்ணிக்கை. மேலும் கோபுரத்தின் உயரம் 216 அடி. இது தமிழ் உயிர் (உண்மையில் உயிர்மெய் [தமிழில்] என்று அழைக்கப்படுகிறது) எழுத்துக்களின் எண்ணிக்கை. கோயிலுக்குள் இருக்கும் சிவனுக்கும் வெளியே உள்ள நந்திக்கும் இடையே உள்ள தூரம் 247 அடி. அதுவே தமிழ் எழுத்துக்களின் மொத்த எண்ணிக்கை.

 தஞ்சை பெரிய கோவிலில் உள்ள நந்தி உலகின் இரண்டாவது பெரிய நந்தி என்று கூறப்படுகிறது. மேலும் இந்த கோவிலை கட்ட செங்கல், மரம் என எதுவும் பயன்படுத்தப்படவில்லை. முழுக்க முழுக்க பாறைகள் மற்றும் மண்ணால் மட்டுமே கட்டப்பட்டது. மேலும் கோயிலில் உள்ள சிற்பங்களும் ஓவியங்களும் கோயிலுக்கு கூடுதல் அழகு சேர்க்கின்றன.

அது மட்டுமின்றி, கோவில் கட்டப்பட்டது எப்படி என்றால், காலையில் சூரியன் உதிக்கும் போது, சூரிய ஒளி, கோவிலில் உள்ள சிவலிங்கத்தின் மீது விழும், மாலையில் சூரியன் மறையும் போது, கோவிலின் பின்வாசல் வழியாக, சூரிய ஒளி படும். பெரிய நடராஜர் ஓவியத்தின் மீது விழுந்தது. இதன் விசேஷம் என்னவென்றால், மாலை சூரிய ஒளி, நடராஜர் ஓவியத்தின் மீது படும்போது, நடராஜர் பல வண்ணங்களில் காட்சியளித்தது போன்ற உணர்வு ஏற்படும். ஏனென்றால் அந்த நடராஜ ஓவியத்தை வரைவதற்கு பல மூலிகைகளைப் பயன்படுத்தினார்கள்.

 அந்த நிறங்களின் மீது சூரிய ஒளி படும்போது, அது மிகவும் பிரகாசமாக பிரகாசிக்கும். மேலும் அந்த கோவிலில் உள்ள துவாரபாலகரின் கைகளில் நான்கு கரங்களில் ஒரு கை கீழே பார்த்தபடி இருக்கும். அதன் துளையிலிருந்து ஒரு பெரிய பாம்பும் ஒரு பெரிய யானையும் வெளியே வருகின்றன. யானை மிகவும் பெரியது என்பது இதன் பொருள். அப்போது அந்த யானையை உண்ணும் பாம்பு யானையை விட பெரியதாக இருக்க வேண்டும். இரண்டாவது கையின் பொருள் என்னவென்றால், அந்த பாம்பு மிகவும் பெரியதாக இருந்தால், நான் எவ்வளவு பெரியவன், மூன்றாவது கை என்றால், நான் பெரியதாக இருக்கலாம். ஆனால், மேலே ஒரு பெரிய மனிதர் இருக்கிறார் என்று நான்காவது கை மேல்நோக்கி உள்ளது என்கிறார். "கோயிலுக்குள் இருக்கும் சிவன் சிலையைப் போய்ப் பார்" என்று அழகாகச் சொன்னார்கள்.

 அது மட்டுமின்றி 1000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஆங்கிலேயர்கள் நம் நாட்டிற்கு வரவில்லை. அப்படியென்றால் தஞ்சை பெரியகோயில் கோபுரத்தில் ஆங்கிலேயர் ஒருவரின் சிலை எப்படி இருந்தது என்று மக்கள் இன்றும் யோசித்து வருகின்றனர்.

 வழங்கவும்

 தற்போது யூஜின், தஞ்சை பெரிய கோவிலின் வரலாற்றைக் கேட்டு மகிழ்கிறார். அவர் சுப்ரமணிய சாஸ்திரியிடம், "சாஸ்திரி. நீங்கள் இங்கே இல்லை என்றால், இந்தக் கோயிலின் உண்மைத் தன்மையை நாங்கள் அறியாமல் இருந்திருக்கலாம்.

 சாஸ்திரி தலையை ஆட்டினார். ஐந்து நிமிடம் நிதானமாக யூஜினிடம் கூறினார்: "சார். இந்த கோவிலின் கீழ், நீங்கள் நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியாத 100க்கும் மேற்பட்ட சுரங்கப்பாதைகள் உள்ளன. ஒவ்வொரு சுரங்கப்பாதையும் வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.

 "ஏன்?" என்று யூஜினிடம் கேட்டதற்கு, சுப்ரமணிய சாஸ்திரி பதிலளித்தார்: "அப்போது ராஜராஜ சோழனைச் சுற்றி பல எதிரிகள் இருந்ததால், அவரது கோட்டையிலிருந்து கோயிலுக்குச் செல்லும் வழியில் பாதுகாப்பு இல்லை. அதனால், கோவிலில் இருந்து கோட்டை வரை ஒரு சுரங்கப்பாதை அமைத்தார். அவரது பதிலை சிறிது நேரம் நிறுத்திவிட்டு, சுப்ரமணிய சாஸ்திரி அவரிடம் தொடர்ந்து கூறினார்: "அது மட்டுமல்ல. இந்தக் கோயிலில் இருந்து சுற்றியுள்ள கோயில்களுக்குச் செல்ல ஏராளமான சுரங்கப் பாதைகள் உள்ளன.

 "அந்த சுரங்கப்பாதைகளை நாம் ஏன் பார்க்க முடியாது?" யூஜின் கேட்டார்.

 "மண்ணியுங்கள். பாதுகாப்பு இல்லாததால் அந்த சுரங்கப்பாதைகள் அனைத்தும் மூடப்பட்டுள்ளன" என்றார். சுப்ரமணிய சாஸ்திரி கூறினார். இதற்கிடையில், சாஸ்திரி பின்வருவனவற்றைக் குறிப்பிடும் மற்றொரு சிற்பத்தை தொடர்ந்து வாசித்தார்:

 "பலர் உழைத்து தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் கி.பி.1010ல் கட்டி முடிக்கப்பட்டது. இந்த கோவிலுக்கு பல சிறப்புகள் இருப்பது போல், இந்த கோவிலுக்கும் பல மர்மங்கள் உள்ளன. ராஜராஜ சோழன் இந்தக் கோயிலை பல ஆண்டுகளாகக் கட்டினார், அவர்களில் ஒருவர்.

இறுதியுரை

சோழர்களின் கட்டிடக்கலைக்கு ஒரு சிறந்த உதாரணம், தஞ்சை பெரிய கோயில் 1987 இல் யுனெஸ்கோவால் உலக பாரம்பரிய தளமாக அறிவிக்கப்பட்டது, இன்னும் அவர்களால் பாதுகாக்கப்படுகிறது. மேலும் இந்த கோவிலுக்கு தினமும் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் வந்து செல்வதால், இந்திய தொல்லியல் துறை இதனை பாதுகாத்து வருகிறது. யோசித்துப் பாருங்கள், ஒரு ஜெர்மானியர் சொன்னார், "ராஜராஜ சோழன் தான் தஞ்சையில் பெரிய கோவிலை கட்டினான்". அவர் இந்தக் கோயிலைப் பற்றி ஆய்வு செய்யாமல் இருந்திருந்தால், இந்தக் கோயிலைப் பற்றிய உண்மை நமக்குத் தெரியாமல் போயிருக்கும்.

 இந்த கோவில் கட்டும் போது இறந்தவர்கள் கோவில் வளாகத்திலேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டனர். அவர்களின் உடல் சிதைந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக, இப்படி ஒரு வதந்தி பரவி வருகிறது. ஆனால், இது எவ்வளவு உண்மை என்பதற்கு எந்த ஆதாரமும் இல்லை. பெரிய கோவிலின் மர்மங்கள், இந்தத் தொடரின் அத்தியாயம் 2 இல் வெளிப்படுத்தப்படும்.