ଜହ୍ନମାମୁଁ -214

ରାଣୀ ପସନ୍ଦ - ୩

ସପ୍ତାହେ ପରେ ଦିନେ ରାଣୀ ଭୀଲସ୍ତ୍ରୀର ଖାଦ୍ୟ ବନାଇ ରାଜାଙ୍କ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପାତ୍ରରେ ତାହା ପରଷି ଦେଇ କହିଲେ, “ଏ ଖାଦ୍ୟ ଆପଣଙ୍କୁ ସେଦିନ ଭୀଲ ଘରେ ଭଲ ଲାଗିଥିଲା ନା?”

ରାଜା ପାତ୍ରଟିକୁ ଘୁଂଚେଇ ରଖିଲେ । ତା’ପରେ ନିଜ ବେକରୁ ମୁକ୍ତାମାଳାଟିଏ କାଢି ରାଣୀଙ୍କୁ ତାହା ପିନ୍ଧାଇ ଦେଇ କହିଲେ, “ମୋ ପ୍ରତି ତୁମର ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ଋଣୀ । କିନ୍ତୁ ଶିରିଷ ଫୁଲ ପରି କୋମଳ ତମେ ଯଦି ସର୍ବଦା ଅନ୍ତଃପୁରରେ ରହିବ ତ ଭଲ । ମୋ ସହିତ ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲି ବୁଲି କଷ୍ଟ ସହିବା ତୁମ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନୁହେଁ । ତୁମର ସେ କଷ୍ଟ ମୁଁ ଆଦୌ ସହ୍ୟ କରି ପାରୁନାହିଁ ।”

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ବୁଝିପାରିଲେ ନାହିଁ କି ସ୍ୱାମୀଙ୍କ କଥାରେ ସେ ଖୁସି ହେବେ ନା ଦୁଃଖୀ ହେବେ । ସେଇଥିପାଇଁ ସେ ମୌନ ରହିଲେ ।

ଗଳ୍ପଟି ଶେଷ କରି ରାଜା ସେ ଝିଅ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଚାହିଁ କହିଲେ, “ମୋର ଗୋଟିଏ ସନ୍ଦେହ ଅଛି ମୋର ମନେହୁଏ ରାଜାଙ୍କର ଦୁଇସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବ୍ୟବହାର ଥିଲା । ତମେମାନେ ଏ ବିଷୟରେ କ’ଣ କହୁଛ?”

ବୈଶାଳୀ କହିଲେ, “ଦୁଇସ୍ତ୍ରୀ ତ ଘୋଡାଚଢା ଓ ତରବାରୀ ଚଳାଇବା ଶିଖିଥିଲେ । ରାଜା ଜଣକୁ ବନ୍ଦିନୀ ପରି ଅନ୍ତଃପୁରରେ ରଖି ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେବା ନିହାତି ଅନ୍ୟାୟ ।”

ରାଜା ଏଥର ସୁମିତ୍ରାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ, “ଝିଅ ତୁମର ବିଚାର କ’ଣ?” ସୁମିତ୍ରା ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲେ, “ରାଜା ସିଂହକେତୁଙ୍କ ବ୍ୟବହାର ଠିକ୍ ଥିଲା । ତାଙ୍କ ଶାସନ କୁଶଳତା ଓ ମାନବ ଚରିତ୍ର ବୁଝିବାରେ ବହୁତ ଦକ୍ଷତା ଥିଲା ।”

ରାଜା ଏ ଉତ୍ତର ଶୁଣିବା ପରେ କିଛି ସମୟ ଚୁପ୍ ରହିଲେ ଓ ପରେ ନିଜ କକ୍ଷକୁ ସେ ଚାଲିଗଲେ । କିଛି ଦିନ ପରେ ରାଜକୁମାରଙ୍କର ବିବାହ ସୁମିତ୍ରାଙ୍କ ସହିତ ହେଲା । ଏବଂ ରାଜା ତାଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟଭାର ଦେଇ ସିଂହାସନରେ ବସାଇଲେ ।”

ଗଳ୍ପଟି କହିସାରି ବେତାଳ ପଚାରିଲା, “ରାଜନ୍, ବୈଶାଳୀ ଓ ସୁମିତ୍ରାଙ୍କ ଉତ୍ତରରେ କ’ଣ ଏପରି ପାର୍ଥକ୍ୟ ଥିଲା ଯେ ରାଜା ସୁମିତ୍ରାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ବୋହୁ ଭାବରେ ପସନ୍ଦ କଲେ । ରାଜା କହିଥିବା ଗଳ୍ପରେ ଦୁଇସ୍ତ୍ରୀ ସମାନ ଭାବରେ ଦକ୍ଷ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସିଂହକେତୁ ଶ୍ରୀଲେଖାକୁ କାହିଁକି ବେଶି ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି? ଏସବୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଜାଣିଥିଲେ ଶୀଘ୍ର କୁହ । ଜାଣି କରି ଯଦି ନକହିବ ତେବେ ତୁମର ଶିର ସ୍କନ୍ଧଚ୍ୟୁତ ହେବ ।”

ରାଜା ବିକ୍ରମ କହିଲେ, “କେବଳ ଭୀଲ ସ୍ତ୍ରୀର ଆତିଥ୍ୟକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବାପାଇଁ ରାଜା ଭୀଲ ସ୍ତ୍ରୀର ଜିନିଷ ଖୁସିରେ ଖାଇଲେ, ଅଥଚ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ସେତକ ବୁଝିପାରିଲେ ନାହିଁ । ଶ୍ରୀଲେଖା ହୋଇଥିଲେ ସେ ଖାଦ୍ୟର ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତେ । ବଡରାଣୀଙ୍କର ସାଧାରଣ ଜ୍ଞାନ ନଥିଲା, ତେଣୁ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଅନ୍ତଃପୁରହିଁ ଉତ୍ତମ ସ୍ଥାନ । ବଡରାଣୀ ସୁକୁମାରୀ ଥିଲେ, ସ୍ୱାମୀ ସୋହାଗିନୀ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛାକରି ବିଚରା ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲିବାକୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି; କାରଣ ତାଙ୍କ ମନରେ ସର୍ବଦା ସାନରାଣୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଈର୍ଷା ଥିଲା । ଯେହେତୁ ରାଜାଙ୍କ ପାଖରେ ସେ ସର୍ବଦା ରହୁଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରାଜା ଭଲ ପାଉଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେ କେବଳ ଅନ୍ତଃପୁର ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଥିଲେ । ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲିବା, ବା କଷ୍ଟ ସହିବା ତାଙ୍କ ସ୍ୱଭାବରେ ଯାଉ ନ ଥିଲା । ତେଣୁ ରାଜା ତାଙ୍କୁ ସେପରି କହିଲେ । କିନ୍ତୁ ରାଜା ତାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଉଥିଲେ । ଅବଶ୍ୟ ରାଜ୍ୟଶାସନରେ ଦକ୍ଷତା ଅନ୍ୟ ଏକ କଥା ଯାହା କି ଶ୍ରୀଲେଖାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିଲା । ତେଣୁ ଶ୍ରୀଲେଖା ପରି ଗୁଣବତୀ ଓ ବୁଦ୍ଧିମତୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସର୍ବଦା ସ୍ୱାମୀର ପାଖେ ପାଖେ ଥିବା ଦରକାର । ବିଜୟବର୍ମାଙ୍କ କାହାଣୀରେ ସେ ସିଂହକେତୁ, ବୈଶାଳୀ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ଓ ଶ୍ରୀଲେଖା ସୁମିତ୍ରା । ସବୁକିଛି ଜାଣିବା ପରେ ରାଜା ଇଚ୍ଛା କରି ପ୍ରଥା ଅନୁସାରେ ତାଙ୍କର ବିବାହ କରାଇଲେ କାରଣ ଗଳ୍ପ କହିବା ପୂର୍ବରୁ ରାଜା ସୁମିତ୍ରାର ବିଚାର ବିଷୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ନଥିଲେ । ଗଳ୍ପଟି ଦ୍ୱାରା ସେ ସବୁ ଜାଣିପାରିଲେ ଏଥିରେ ଆତ୍ମପ୍ରବଂଚନା ନୁହେଁ ବରଂ ସଦିଚ୍ଛା ରହିଛି ।”

ବିକ୍ରମ ଉତ୍ତର ଦେବା ଯୋଗୁଁ ତାଙ୍କର ମୌନଭଙ୍ଗ ହେଲା । ତେଣୁ ବେତାଳ ପୂର୍ବ ସର୍ତ୍ତ ଅନୁସାରେ ରାଜାଙ୍କ କାନ୍ଧରୁ ଖସିଯାଇ ପୂର୍ବୋକ୍ତ ଗଛରେ ଝୁଲି ପଡିଲା ।