ସ୍ବପ୍ନ ସହରରେ ନିତି ଦେଖୁଛି ସ୍ବପ୍ନ

ସ୍ୱପ୍ନ ସହରେ ତୋଳିଛି ମୁଁ ଏକ ଘର

ଏକ ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ମୋର

ନିତି ଦେଖୁଛି ସ୍ବପ୍ନ ଯାହା ରାତିରେ

କରିବାକୁ ତାକୁ ନିଜର ।

ଆକାଶ ଚାହିଁ ଦେଖୁଛି ସ୍ବପ୍ନ ମାନ

ରାତି ରହି ଉଜାଗର 

ସ୍ବପ୍ନରେ ଆସି ପ୍ରିୟା ମୋହର

ନିଦକୁ କରିଲ ଚୋର ।

କେତେ ରାତି ରହି ମୁଁ ଉଜାଗର ପିୟା 

ସପନେ କାନ୍ଦୁଛି ବସି 

ସପନେ ସପନେ ଆସ ତୁମେ ଖାଲି

ଦେଉଛ ମୁରିକି ହସି ।

କେମିତି କହବି କୁହ ପ୍ରିୟା ତୁମେ 

ସପନେ ଆସିଛ ମୋର

ଭାବିଛି ମୁଁ କରିବି ତମକୁ ସାତ ଜନ୍ମ

ହେବ ମୋର ନିଜର ।

ଏ ଜୀବନ ମନ ବନ୍ଧା ତୁମ ପ୍ରେମରେ

ବୁଝିବାକୁ ଚାହଁ ବନ୍ଧୁ

ତୁମେ ପାଶେ ଥିଲେ ଏକ ଲମ୍ଫରେ ମୁଁ

ପାର ହେବି ସାତ ସିନ୍ଧୁ ।

ଶୋଇ ରହି ନିତି ମୁଁ ଦେଖୁଛି ସ୍ବପ୍ନ

ସ୍ବପ୍ନରେ ଆସିଛ ମୋର

କେତେ ଆଉ ମୋର ସପନେ ଆସିବ

ପାଇଲି ସାନିଧ୍ୟ ତମର ।

ସାଇତି ରଖିଛି ରୂପ ଯୌବନକୁ

ସମର୍ପିବି ତୁମ ପାଦେ

ସପନ ମୋ ସତ ହେବ କି ପ୍ରିୟା

କଥା ଦିଅ ମୋତେ ପଦେ ।

ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜରେ ହଜିଭିଜି ଦିନେ

ମରିଯିବି ପ୍ରିୟା ଦିନେ

ରାତି ପାହିବା ଆଗରୁ ଯିବ ମୋ ପ୍ରାଣ 

ବାଜିବ ସଭିଙ୍କ କାନେ ।

ଜୀବନ ଅଟେ ଏକ ପାଣି ଫୋଟକା

ଭାଷି ଯିବ ମୋ ପ୍ରାଣ

ଦରିଆ ସାଗରେ ଭାସିଯିବି ମୁଁ ଦିନେ

ଭାସିଯିବ ମୋ ପ୍ରାଣ ।

ସତରେ ସ୍ବପ୍ନ ସତ ହେବ କି ପ୍ରିୟା

ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ମାନ

ଯାହା ମୁଁ ଦେଖିଛି ଯାହା ଭାବିଛି ମୁଁ

ଦେଖିବାର ସ୍ବପ୍ନ ମାନ ।

ସପନେ ସପନେ ଗଣେ ଆକଶ ତାରା

ଭାବି ମୋର ଯଉବନ

ଆକଶକୁ ଚାହିଁ ଭାବି ବସେ ମୁହଁ

ରୂପ ମୋର ଯଉବନ ।

ଅଧୁରା ସ୍ବପ୍ନ ଅଧୁରା ପ୍ରିୟା ସତ ହେବ

ଦେଖିଥିବା ସ୍ବପ୍ନ ମାନ।