ଯଉବନ ଥରେ ଗଲେ ଆଉ ଆସେନା -୧

ଅନ୍ନଦା ଶଙ୍କର ରାୟ

(୧)

ଆହା, ଯଉବନ ଥରେ ଗଲେ ଆଉ ଆସେନା ।

ବୃଥା ବିଧୁର ପରାଣେ ଝୁରେ ବାସନା ।

ଫୁଲ ଫୁଟେ, ଫୁଲ ଝଡ଼େ ପୁଣି ଫୁଟେ ସେ,

ପୂରନିମା ଶଶୀ ବୁଡ଼େ, ପୁଣି ଉଠେ ସେ।

ବରଷକେ ଆସି ପୁଣି ମଧୁ ବାଇତ,

ବିରହିଣୀ ଧରଣୀର ପ୍ରାଣ-ଚୟିତ।

ମାତର ନ ଆସେ ଫେରି ଯଉବନ ଗୋ,

ବାହୁଡ଼ଇ ନାହିଁ ଗୋପେ ଗୋପଧନ ଗୋ !

ନ ଫେରଇ ଥର ଥର ଚୋରା ଚାହାଣି,

ନ ଫେରଇ ଛନ-ଛନ ମନ-କାହାଣୀ।

ପରଥମ ପ୍ରଣୟ ଗୋ ସରମ ରଙ୍ଗା,

ବିରହ ନୀରଘ ଶ୍ୱାସ ମରମ ଭଙ୍ଗା।

ସୁଖର ବେଦନା ମୋର ନୀରବ ପ୍ରୀତି

ନ ଫେରିବ କଣ୍ଠେ ଗୋ, ତା’ ମଧୁ ଗୀତି।

ଅଧର ଅଳକ ଆଖି ଆଉ ହସେ ନା,

ଆହା, ଯଉବନ ଥରେ ଗଲେ ଆଉ ଆସେ ନା ।