ଶାଳଭଞ୍ଜିକା

ତୁମ ଅଳନ୍ଦି ରୁ ଝରୁଥିବା 

ପଞ୍ଚ ମୁଦ୍ରା ର ସ୍ୱର, ମୋ ହାତ ର 

ନିହାଣ ମୁନ କୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରୁଥିଲା ।

ସଂସାର ର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ନାରୀ କୁ 

ତୁମ ଅନାମିକା ରୁ ତୁମ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଖୋଜୁଥିଲି ନିରନ୍ତର । 

ପରିଶେଷରେ, ଶ୍ରାବଣୀ ର ମାଦକତା ରେ 

ଦୁହେଁ ଭିଜୁ ଥିଲେ , ମୋ ଶରୀରର ଉଷ୍ମତା ରେ 

ତୁମେ ଥିଲ ସ୍ଥିର, ସ୍ତବ୍ଧ ଓ ଶିଳା ସମ ।

ଦୀର୍ଘ ବର୍ଷ ପରିବର୍ତ୍ତନଶିଳ ରୁତୁ ମାନଙ୍କରେ 

ପ୍ରଭାବିତ ନିହାଣ, ଗଢି ତୋଳିଲା ତୁମ ଗର୍ଭ 

ବେଦନା ର ରୂପାୟିତ ଶାଳଭଞ୍ଜିକା, 

 ପଞ୍ଚମ ମୁଦ୍ରା ର ଭଙ୍ଗି ରେ ଟାଣି ଧରିଥିଲ

ସାମାଜ ର ଅସାମାଜିକତା କୁ, ଆଉ ପ୍ରେକ୍ଷାଳୟର 

ଅପେକ୍ଷା ରତ ବୁଢିଆଣୀ ଜାଲ ରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିଲ

ତୁମ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ  ଧୂଳି ଧୂସରିତ ଆଲିଙ୍ଗନ ଓ ବେଦନାର 

ଦସ୍ତାବିଜଗୁଡ଼ି କୁ।