ମୁଁ ଦ୍ରୌପଦୀ

ଭିକ୍ଷା ରୂପେ ଅଭିହିତ ମୁଁ ଦ୍ରୌପଦୀ 

ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ବେ ବାଣ୍ଟି ହୋଇ ଗଲି, ପଞ୍ଚ 

ପୁରୁଷତ୍ବ ମଧ୍ୟରେ, ମୋର ନିଜସ୍ଵ କୁ ହରାଇ, 

କୁରୁ ସଭାରେ ନାରୀତ୍ବ ର ଅପମାନିତ ଜ୍ୱାଳା 

ସହିଯିବାର ଉପଦେଶ କୁ ଉଲଂଘନ କରିବାର 

ପରିଣାମ, କୁରୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମୃତ ଆତ୍ମା ର ବୋଝ ରେ 

ସ୍ବର୍ଗାରୋହଣ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ପାଦ ଯୋଡିକ 

ଖସି ଯାଉଥିଲେ। 

ହାତ ଠାରି କେବଳ ଡାକୁଥିଲି......

 ହିମାଳୟର ପାଦ ତଳେ 

ଅସହାୟ ଶରିରର ମୂର୍ଚ୍ଛନା କୁ ଅନୁସରଣ କରି 

 ଧୀରେ ଧୀରେ ହାତ ଛାଡୁ ଥିବା ଆତ୍ମା ଓ 

ସେଇ ନୀଳ ଚନ୍ଦ୍ରିକା, ଯାହାଙ୍କୁ ଅଯାଚିତ ପ୍ରଶ୍ନ ର ଘେର

ଭିତରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲି, ଆଉ ପଚାରିଥିଲି, କିଏ ମୁଁ?

ଦୋଷୀ କିଏ?ନିଜର ନିଜସ୍ଵ ହରାଇ, କଣ ପାଇଲି ?

ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ କିନ୍ତୁ ଗୁନ୍ଥି ହୋଇଯାଏ ସେଇ ନୀଳିମା, ନୀଳମଣି 

ନୀଳ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ଭିତରେ......

ଆଉ ଆତ୍ମା ସମ୍ମୋହିତ ହୋଇ 

ମିଶି ଯାଏ ସେଇ ମଧୁର ବଂଶୀ ସ୍ଵନ ରେ......ll