ଅହଲ୍ୟା

ମୁଁ ନାରୀ ପ୍ରେମମୟି, ସ୍ଵାମୀ ଙ୍କ 

ସହଚରି, କିନ୍ତୁ ଅସତୀ ହେବାର ଶାପ,

କାନ୍ଧ ରେ ଉଠେଇ ଆଜି ଶିଳା ସମ

ହେଲେ ପଶ୍ଚାତାପ ର ଅନୁମତି ନାହିଁ। 

ପଥର ପ୍ରାୟ କେଉଁ କାଳର କରାଳ ରୁ 

ଅଭିଶପ୍ତ ଜୀବନ ରୁ ମୁକୁଳିତ ହେବ ଏ ଆତ୍ମା 

ଅପେକ୍ଷାରତ ନିଶ୍ଵାସ, ଏବେ ବି ତୁମର 

ଯେଉଁଠି ପଶ୍ଚାତାପ ର ବି ଅନୁମତି ନ ଥିଲା। 

ଅନିଶ୍ଚିତ, ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ପାଣି ର ଢେଉ 

ଧିକ୍କାର କରି ମନେ ପକାଏ, ନିରନ୍ତର 

ଲୁହ ଓ ବେଦନା କୁ ଆପଣାଇ ନେବା ଛଡା 

ପଶ୍ଚାତାପ ପାଇଁ ଅନୁମତି ନ ଥିଲା। 

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରତ, ସେଇ ସମୟ 

ସେଇ ମହା ପୁରୁଷ ଙ୍କ କୋମଳ ଚରଣ କମଳ 

ସ୍ପର୍ଶ, ପୁନର୍ଜୀବିତ ଏ ଜୀବନ ଅତୀତ ର ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ 

ଆଉ ପାପ, ପାଇଁ ପଶ୍ଚାତାପ ର ବି ଅନୁମତି ନାହିଁ।