कंसात

  (मनी कोंडले उमाळे

     झालो वादळाने मूका

      व्यक्त मनीचे हुंदके

       शब्द होइ मम सखा)

(मन शरीर बुद्धी

    जगणे सारे अस्ताव्यस्त

    कविता जन्मली

    'ती'.स्वस्थ) 

    ( तिचे सजणं,

      नटणं, हसणं

      वाटतंय 'असणं'

      पण सुरूच आहे

      'तो' दिसताच

      'ती''लपणं')   

 (   झगमगाट आतिषबाजी.

     दिवाळीच दिवाळी

     आतून ' होळी )