તુમ બિન રહ્યો ન જાય

પ્યારે દરસન દીજ્યો આય,

તુમ બિન રહ્યો ન જાય.

જળ બિન કમલ, ચંદ બિન રજની,

ઐસે તુમ દેખ્યા બિન સજની,

આકુળ વ્યાકુળ ફિરૈ રૈન દિન,

બિરહ કલેજો ખાય ... તુમ બિન.

દિવસ ન ભૂખ નીંદ નહીં રૈના,

મુખસૂં કહત ન આવે બૈના,

કહા કહૂં કછુ કહત ન આવે,

મિલકર તપત બુઝાય ... તુમ બિન.

કયું તરસાવો અંતરજામી !

આન મિલો કિરપા કર સ્વામી,

મીરાં દાસી જનમ જનમકી,

પડી તુમ્હારે પાય ... તુમ બિન.