ତୁମୁଳ କାଣ୍ଡ

ନନ୍ଦିକା ଆର ଗାଁର ଝିଅ। ମଧୁ ସାଆଁନ୍ତଙ୍କ ନାତୁଣୀ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କ ଝିଅ। ଜମିଦାରୀ ସିନା ଚାଲି ଯାଇଛି , ହେଲେ ଖାତିରଟା ଏଯାଏଁ ଯାଇ ନାହିଁ କି ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିରେ କୌଣସି କମତି ହୋଇ ନାହିଁ। ସେହି ଛାଣ୍ଟ ଓ ଆଦବ କାଇଦା ଏବେ ବି ଅଛି। ନନ୍ଦିକା ଗେହ୍ଲ ବସରରେ ବଢିଥାଏ। ଅତି ଅଲିଅଳି ରାଜଜେମା। ମାଛିକୁ ‘ମ’ କହେ ନାହିଁ କି ଏଠୁ କୁଟା କେରେ ନେଇ ସେଠିକେବେ ପକାଏ ନାହିଁ। ଭାରି ନିରିମାଖି ଝିଅଟା। ଦୁଃଖ କ’ଣ ଜୀବନରେ ବୁଝି ନାହିଁ। ସୁଖ ପାରାବାରରେ ରାଜ ଉଆସ ପରି ଉଆସରେ ପରୀ ରାଣୀର ଜୀବନ ବିତୁ ଥାଏ। ଜୀବନରେ ଅସୁମାରି ସୁଖ ସମ୍ଭୋଗ ତା ଭାଗ୍ୟରେ ଜୁଟି ଥିଲା। ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି ସବୁ ବାପା ଭାଇ ସହନ୍ତି। ଚାକର ବାକର ସବୁ ଜେମାମଣିଙ୍କ କଥାକୁ ଅନେଇ ରହିଥାନ୍ତି। ଆଦେଶ ମାତ୍ରକେ ଦୌଡ଼ି ଧାମ୍ଫୁଡି କରନ୍ତି। ଦଣ୍ଡେ ବିଳମ୍ବ ହୋଇଗଲେ ଜେମା ମୁହଁ ଫଟାଇ କାନ୍ଦିବେ। ତେଣୁ ନନ୍ଦିକା ଯେତେବେଳେ ଯାହା ଚାହେଁ ସବୁ ତା ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ ତାକୁ ମିଳିଯାଏ । ଏପରି କି ଅଗନା ଅଗିନି ବନସ୍ତର କଥା କୁହା ଚଢେଇ ଓ କୁହୁକ ରାଇଜର କୁହୁକ ପେଡ଼ି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ। ପିଲା ଦିନୁ ସେ ଯାହା ଚାହିଁଛି ବାପ ଭାଇ ସବୁ ପୁରଣ କରିଛନ୍ତି। କୌଣସିଥିରେ ଅବହେଳା ହେବାକୁ ଦେଇନାହାଁନ୍ତି ।ମା’ଙ୍କୁ ଏଥିରେ ବିଶେଷ କିଛି ମୁଣ୍ଡ ପୁରେଇବାକୁ ପଡ଼ି ନାହିଁ।କାରଣ ନନ୍ଦିକା ପାଟିରୁ କିଛି ଉଦ୍ଗୀରଣ ହେଲା କ୍ଷଣି ଅନୁଚର ଓ ଅନୁଗତମାନଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦିଆ ଯାଇଥାଏ ତାହା ଅବିଳମ୍ବେ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ। ଏହିଭଳି ଭାଗ୍ୟ କୋଟିକରେ ଗୋଟିଏ, ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ ସିନା……

ଧୀରେ ଧୀରେ ନନ୍ଦିତା ବଡ଼ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ପିଲାବେଳ ଧୂଳିଖେଳ ଓ ବାଲ୍ଯ କୈଶୋର ସବୁ ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ମହା ଆନନ୍ଦରେ ବିତି ଯାଉଥିଲା। ଏଣିକି ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଯୌବନ, ଯାହା ମାନବ ଜୀବନର ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାଳ ଓ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ପଦ । ସ୍କୁଲ ଜୀବନ ଯାଇ ତାଇ ଭାବେ କଟିଗଲା। ଆକଟ ମାନି ପିଲା ଦିନୁ ଚଳି ଆସୁଥିଲା, ଏଣୁତେଣୁ କଥାରେ ସେତେ ମନ ବଳୁ ନଥିଲା। ଏଣିକି ଝିଅ ଆମର କଲେଜ ଯିବ। ସୁରକ୍ଷା କାରଣରୁ ବାପ ଭାଇ ପ୍ରଥମେ ମନା କରୁଥିଲେ, ହେଲେ ନନ୍ଦିକାର ଏକାନ୍ତ ଜିଦ୍ ସେ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତା ହେବ। ତା ସାଙ୍ଗସାଥିମାନେ ଯାଉଛନ୍ତି ସିଏ ବି କଲେଜ ଯିବ। ଖୋଲା ପବନରେ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ପରି ଘୂରି ବୁଲିବ। ଏ ବନ୍ଦୀ କୋଠରୀରେ ଜୀବନ ଦୁର୍ବିଶହ ହେଲାଣି, ସେ ବାହାର ଦୁନିଆ ଦେଖିବ, ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ମନ ଖୋଲି କଥା ହେବ, ସାଙ୍ଗସାଥି ସହ ହସାହସି ହୋଇ କମ୍ପାଇବ। ସ୍ଵାଧୀନତା ଗୋଟେ ନିଆରା ଜିନିଷ, ତେଣୁ ସେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିବ। ପରିବାରର ଆଭିଜାତ୍ୟ ଓ ପରମ୍ପରାରେ ସେ ଅଣନିଶ୍ଵାସୀ ହୋଇଗଲାଣି। ତେଣୁ ଯାହା ବି ହେଉ ସେ କଲେଜ ଯିବ ଓ ପାଠ ମଧ୍ୟ ପଢି ନାରୀ ଶିକ୍ଷାର ଟେକ ରଖିବ।

ବାପ ଭାଇ ସିନା ରାଜି ହେଲେ, ହେଲେ ନନ୍ଦିକାର ସୁରକ୍ଷା ଚିନ୍ତାକୁ ନେଇ ଅଡୁଆରେ ପଡିଗଲେ। ଝିଅର ନିରାପତ୍ତା ପାଇଁ ଗଣ୍ଡେ ଛଅଟା ସୁରକ୍ଷାକର୍ମୀ ନିଯୁକ୍ତ ହେଲେ। ବାପାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ଝିଅ ଉପରେ ଯେମିତି କିଛି ଆଞ୍ଚ୍ ନ ଆସୁ ବା କୌଣସି ବାତରା ଟୋକାଙ୍କର ନଜରନପଡୁ ।

ସେୟା ହେଲା। ଝିଅ ଗଲା ଅନତି ଦୂରରେ ଥିବା ସହରକୁ ପାଠ ପଢି। ସୁରକ୍ଷା କର୍ମଚାରୀ ଜଗି ରହିଲେ। ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ ଅତିକ୍ରମ କରି ତା ‘ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ କାହାରି ଧୃଷ୍ଟତା ନଥିଲା। ପୁଣି ଗୋଟିଏ ଦୁଇଟା ଚାପୁଲିସ କରିବା ଲୋକ ଚୌକିଦାରୀ ସହିତ ଗୁଇନ୍ଦାଗିରି କରୁଥାନ୍ତି। ସେମାନେ ନନ୍ଦିକାଙ୍କର କଲେଜ ଯିବା ଆସିବାର ଧାରା ବିବରଣୀ ଅହରହ ବାବୁଙ୍କୁ ଶୁଣାଉଥାନ୍ତି। କୋଉଠି କିଛି ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହେଲେ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ ଗର୍ଜି ଉଠୁଥାନ୍ତି। କେଉଁଠି କିଛି ସୂଚନା ପାଇଲେ ଆଗୁଆ ତାଙ୍କ ଲୋକମାନେ ଜଗିରହୁଥାନ୍ତି। ତଥାପି ଯଦି କିଏ ଦୁଃସାହସ କଲା ବା ନନ୍ଦିକା ଉପରେ ନଜର ପକେଇ ପଦେ ଅଧେ କହି ଦେଲା, ତେବେ ସେ ମଲା। ବାବୁଙ୍କର ଲୋକମାନେ ତାକୁ ଧରି ନିସ୍ତୁକ ବାଡ଼େଇ ହାଇଲି କାଇଲି କରି ଛାଡୁଥିଲେ। ବଡ଼ ରକ୍ଷଣଶୀଳ ଚିନ୍ତା ଓ ଚେତନାର ପୃଷ୍ଠପୋଷକ ଥିଲେ ଏହି ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ।

ସୃଷ୍ଟି ସଦା ତା’ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଲୀଳା ରଚୁଥାଏ – ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ। ଏପଟେ ନନ୍ଦିକା ଆସ୍ଥେ ଆସ୍ଥେ ଯୌବନରେ ପଦାର୍ପଣ କରୁଥାଏ। ତା’ ମନୋଭାବରେ ଅନାୟାସରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସଂଘଟିତ ହେଉଥାଏ। ଯୌବନ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିବାରୁ ତା’ ଅଙ୍ଗ ସୌଷ୍ଠବ ଆହୁରି ପରିସ୍ଫୁଟ ହୋଇ ଦିଶୁଥାଏ। ମନରେ ବିକାର ଓ ଦେହରେ ପୁଲକ ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଥାଏ। ସବୁ କିଛି ତାକୁ ସୁନ୍ଦର ହୋଇ ପ୍ରତିଭାତ ହେଉଥାଏ, ତେଣୁ ସେ ଚାହୁଁ ଥାଏ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର ହୋଇ ନିଜକୁ ସଜେଇବାକୁ, ଯେମିତି ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ତା’ ଆଡକୁ ଆକୃଷ୍ଟ ହେଉ ଓ ସମସ୍ତେ ତାକୁ ସୁନ୍ଦରୀ ବୋଲି ପ୍ରସଂଶା କରନ୍ତୁ-ଏମିତି କିଛି ଭାବନା ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଘାରୁଥାଏ । ଆଗ ଭଳି ସେ ଆଉ ନିରିମାଖି ସାଧବ ଝିଅ ହୋଇ ରହି ନାହିଁ। ଏବେ ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୌବନପ୍ରାପ୍ତା। ମନ ଚାହୁଁଛି ମୁକ୍ତ ପବନ ଓ ଖୋଲା ଆକାଶ। ଆମ୍ବ ବଗିଚା ଓ ତୋଟାମାଳ। ଯେଉଁଠି ସେ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ସହ ଖିଲିଖିଲି ହୋଇ ହସି ପାରିବ, ନିଜର ମନୋଭାବକୁ ଅକ୍ଳେଶରେ ପରିପ୍ରକାଶ କରି ସାଙ୍ଗସାଥି ସହ ଥଟ୍ଟା ମଜ୍ଜା କରି ପାରିବ। ଟିକିଏ ମନଟାକୁ ହାଲୁକା କରି ଉଡ଼ନ୍ତା ଚଢେଇ ପରି ଦଣ୍ଡକେ ପୃଥିବୀଟା ପରିକ୍ରମା କରି ଆସନ୍ତା କି?

ହେଲେ ସବୁ ଭାବନା ମନରେ ଉଙ୍କି ମାରି ମନ ରାଇଜରେ ମରି ଯାଉଥାଏ। କାରଣ ଏଗୁଡ଼ିକ ସବୁ ଅବାସ୍ତବ ପରିକଳ୍ପନା, ଦୁର୍ଦ୍ଦମନୀୟ କାମନାର ଅସରନ୍ତି ସ୍ଵପ୍ନ ସମ୍ଭାର। ବାସ୍ତବତା ହେଉଛି ବାପା ଭାଇଙ୍କର ଅନୁଶାସନ ମାନି ଘରର ଚାରିକାନ୍ଥ ଭିତରେ ଜୀବନ ନିର୍ବାହ କରିବା। ହେଲେ କି ଏହା ସମ୍ଭବ? ମନରେ ଦେଖାଦେଲା ବହିର୍ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ବ ଓ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ବ ଭିତରେ ତୀବ୍ର ସଂଘର୍ଷ। ସଂଘର୍ଷରୁ ସର୍ବଦା ନୂତନ ସିଦ୍ଧାନ୍ତମାନ ଆଣିଥାଏ। ତେଣୁ ନିଷ୍କର୍ଷ ସ୍ଵରୂପ ଫଳ ଓଲଟା ପାଳିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା।

ସେହି କଲେଜକୁ ନୂଆ କରି ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ଆସିଥାଏ। ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଚେହେରା।ଦେଦିପ୍ଯମାନ ରୂପକାନ୍ତି।ସୂର୍ଯ୍ୟସମ କାନ୍ତି। ଶରୀରରେ ଅମିତ ପରାକ୍ରମ, ଅପରିମିତ ବଳ। ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ଉଭୟଙ୍କର ଉଭୟଙ୍କ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ ଓ ଆକର୍ଷଣରୁ ପ୍ରେମାନୁରାଗ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇସାରିଥାଏ। ମନର ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବ ପରିପ୍ରକାଶ ଲାଭ କରି ନ ପାରୁଥିଲେ ମଧ୍ଯ ମନ ଚାହୁଁ ଥାଏ ସବୁକିଛି ବ୍ୟକ୍ତ କରିଦେବାକୁ – “ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ”। ହେଲେ ମନର ଭାବ ଓଠରେ ପରିପ୍ରକାଶ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଛେପ ହୋଇ ପାଟି ଭିତରେ ଢୋକି ହୋଇ ଯାଉଥାଏ।

ଏହି ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତଙ୍କର ହାବଭାବ ଓ ଚାଲିଚଳଣି ନନ୍ଦିକାର ଖୁବ୍ ପସନ୍ଦ। ବେଶୀ ପସନ୍ଦ ତାଙ୍କ ମାପିଚୁପି କଥା କହିବାର ଶୈଳୀ ଓ ଶିଷ୍ଟାଚାର ଭଦ୍ରୋଚିତ ବ୍ୟବହାର। ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ବି ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ନ୍ତି, ଦରକାର ପଡିଲେ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ଯ ଓ ସହଯୋଗ ଯୋଗର ହାତ ବଢାନ୍ତି। ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତିର ସେ ଘୋର ବିରୋଧୀ। ତାଙ୍କର ବି ସାଙ୍ଗଠନିକ ଦକ୍ଷତା ଭଲ ଅଛି। ସମସ୍ତଙ୍କର ହାନି ଲାଭ ସେ ବୁଝନ୍ତି। କେହି ଜଣେ ଅସୁବିଧାରେ ପଡିଲେ ସେ ନିଜ ମଥା ପାତି ଦେବେ ପଛେ ଚୁପ୍ ହୋଇ ବସି ରହି ପାରିବେ ନାହିଁ। ତେଣୁ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି। ନନ୍ଦିକା ବି ସେଥିରୁ ବାଦ୍ ପଡନ୍ତା କେମିତି?

ସେଦିନ ଏମିତି ଏକ ଅଭାବନୀୟ ଘଟଣା ଘଟିଥିଲା ଯେତେବେଳେ କି କଲେଜ ନିର୍ବାଚନରେ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କ ଗୁମସ୍ତା ଭିଲେନ୍ଙ୍କ ବଡ଼ ଭାଇ ସୃଷ୍ଟିଧରଙ୍କ ପୁଅ ଭାଲୁ ନିର୍ବାଚନରେ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତଙ୍କଠୁଁ ନିର୍ବାଚନ ହାରି ଯାଇଥିଲା। ହାରି ଯାଇଥିଲା ଗର୍ବୋନ୍ମତ୍ତ ଦାମ୍ଭିକପଣ। କାରଣ ଏହି ସୃଷ୍ଟିଧର ହେଉଛନ୍ତି ପ୍ରକୃତପକ୍ଷେ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କର ଗୁମାସ୍ତା ଭୂମିକାରେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପରି ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ମହାମାନବ ଓ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ମଣି ଭାଲୁ ହେଉଛନ୍ତି ନନ୍ଦିକାର ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀର ମୁଖିଆ ମାନେ ସେନାପତି। ଏମାନଙ୍କର କୂଟକପଟତା ଓ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧିକୁ ବୁଝି ପାରୁନଥାନ୍ତି ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ ଓ ତାଙ୍କ ପୁଅମାନେ। ଏମାନେ ଅସଲରେ ଚାହୁଁଥାନ୍ତି ନନ୍ଦିକାକୁ ଶୀକାର କରି ତାକୁ ଅସ୍ତ୍ର ରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରି ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି, କ୍ଷମତା ଓ ପ୍ରତିପତ୍ତି ସବୁ ହାତେଇବା ପାଇଁ। ଏମାନେ ମଣିଷ ନୁହଁନ୍ତି ତ ସାକ୍ଷାତ୍ ରାକ୍ଷାସ। ସବୁତକ ମନ୍ଦ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଓ ମନ୍ଦ କର୍ମ ଏମାନଙ୍କ ଜୀବନ ପଞ୍ଜିକାରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇସାରିଥାଏ। ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କର ସରଳତାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ଓ ତାଙ୍କର ଖାତିରର ଦୁରୁପୋଯୋଗ କରି ଯେତେକ କଳା ଧନ୍ଦା ଓ କାରନାମା ଏମାନଙ୍କର ପରିସ୍ଫୁଟ ହେବାକୁ କେବଳ ବାକି ଥାଏ। ଏମାନଙ୍କୁ ଆଧୁନିକ ଭାଷାରେ ପରା କୁଜି ନେତା କହନ୍ତି ନହେଲେ ନାଟକରେ କଳିଆ ନାରଦ।

ଏହି ଭାଲୁଟା କ’ଣ କମ୍ ବଦମାସ୍ କି। ସୁଦ ମୂର୍ଖଟା ଦଶ ବର୍ଷ ହେଲା ଏହି କଲେଜରେ ରହିଛି। ପାସ୍ କରି ପାରୁନାହିଁ। ମୁହଁ ଫୁଟାଣି ଖାଲି ।କଲେଜ ଇଲେକ୍ସନଟା ଲଢ଼ିବା ତା’ର ମୁଖ୍ୟ। ଯେତେକ ଜାନାକାରୀ, ହଣାକଟା ଓ ମର୍ଡର କେସ୍ ସବୁ ଏହାରି ନାଁରେ।ଲୋକଟାକୁ ନନ୍ଦିକା ଆଦୌ ପସନ୍ଦ କରୁ ନଥାଏ। ହେଲେ ତା’ର ଲୋଲୁପ ଦୃଷ୍ଟି ନନ୍ଦିକା ଉପରେ ଥାଏ।

ସେଦିନ କଲେଜ ନିର୍ବାଚନରେ ହାରିଗଲା ପରେ ଏମାନେ ପରାଭବର ଘୋର ଗ୍ଲାନି ନେଇ ସୁଯୋଗ ଉଣ୍ଡୁଥାନ୍ତି , ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ। କାରଣ ତାଙ୍କ ଆଗରେ କୌଣସି ପ୍ରତିଯୋଗୀ ଓ ପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦୀ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଛିଡା ହେଉ ଏ କଥା ସହଜରେ ସେମାନେ ହଜମ କରି ପାରୁ ନଥିଲେ।

ସେଦିନ ନନ୍ଦିକା ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତଙ୍କର ସାମନ୍ୟ ଶିଷ୍ଟାଚାର ମୂଳକ ସାକ୍ଷାତକାର୍ ଓ ଆଳାପ ଆଲୋଚନାକୁ ଏମାନେ ଏମିତି ନାଟକୀୟ ଢଙ୍ଗରେ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କ ଠାରେ ଉପସ୍ଥାପନ କଲେ ଯେ, ଯହିଁରୁ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ମହାଭାରତ। ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ ରାଗିକି ଏକଦମ୍ ଖପ୍ପା ହେଲେ ଓ ତାଙ୍କ ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ ପଠାଇ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତଙ୍କୁ ଏମିତି ପ୍ରହାର କଲେ ଯେ , ସେ ଯାଇ ମେଡିକାଲରେ। ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ମୁହଁ ଟେକି ଆଉ ନ ଚାହିଁବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଧମକ ଦେଲେ। ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ଅସଲରେ ଘଟଣାଟା ସେତେବେଳେକୁ ବୁଝିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହେଉନଥିଲେ। ପରେ ବୁଝୁ ବୁଝୁ ଘଟଣାଟା ଏମନ୍ତ।

ନନ୍ଦିକା କିନ୍ତୁ ଘଟଣାଟା ଶୁଣିବା ପରେ ନିଜକୁ ଦାୟୀ ମଣୁଥାଏ। କିପରି ଏକ ଅମୂଳକ ଘଟଣାକୁ ନେଇ ଏପରି କଦର୍ଥନ ରୂପ ଦେଇହୁଏ ଓ ତହିଁରେ ଜଣେ ନୀରିହ ବଳି ପଡି ଯାଇପାରେ ତାହାର ବଳିଷ୍ଠ ନମୁନା ଏହି ଘଟଣା ସମୂହ ।ସେଥି ସକାଶେ ମନେ ମନେ ଦୁଃଖିତା ହେଉଥାନ୍ତି ନନ୍ଦିକା ଓ “ସରି” ବୋଲ କହି ଦେବାକୁ ବ୍ୟଗ୍ର ହେଉଥାଏ ମନ। ଅନ୍ୟ ପଟେ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତଙ୍କୁ ଜୀବନରୁ ମାରିଦେଇ ରାସ୍ତାରୁ ଏହି ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ରୂପକ କଣ୍ଟାକୁ ଉପାଡି ମୂଳରୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେବାକୁ ମସୁଧା କରୁଥାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟିଧର ଓ ଭାଲୁର ଲୋକମାନେ। ଏ ଗୁପ୍ତ ମନ୍ତ୍ରଣା ପରିଚାରିକା ପାଖରୁ ଶୁଣି ନନ୍ଦିକାର ମନ ବୋଲ ମାନୁଥାଏ। ତେଣୁ ସେ କୌଣସି ପ୍ରକାର ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ତାଙ୍କୁ ଘଟଣା ପ୍ରତି ସତର୍କ ରହିବାକୁ କହିବାକୁ ଉଚ୍ଚାଟିତ ହେଉଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ ଲୁଚି ସୂର୍ଯ୍ୟ କାନ୍ତ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। ଏହାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ଭାଲୁ ଓ ତା’ର ଲୋକମାନେ ନନ୍ଦିକା କୁ କିଡନାପ କରିନେଇ ଫାର୍ମ ହାଉସକୁ ଉଠେଇ ନେଲେ। ସେଇଠି ପଣ୍ଡିତ ଓ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରଣ ଜରିଆରେ ଜୋହର୍ ଜବରଦସ୍ତି ବାହା ହେବାର ନାଟକ ରଚିଲା। ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ ଓ ତାଙ୍କ ପୁଅମାନେ ଖବର ପାଇ ଘଟଣା ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚିଲା ବେଳକୁ ସୃଷ୍ଟିଧରର ଗୁଣ୍ଡାମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ବାନ୍ଧି ପକାଇ ଉଇଲ୍ ପେପରରେ ଦସ୍ତଖତ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଥାନ୍ତି। ଏତେବେଳକୁ ସରପଞ୍ଚ ବାବୁଙ୍କର ଚେତନା ଫେରୁଥାଏ ଯେ, ଯାହାକୁ ଏତେ ଦିନ ଧରି ସେ ଦୁଧ ଭାତ ଦେଇ ପୋଷି ପାଳି ରଖିଥିଲେ ସେଗୁଡାକ ସୁଦ କୃତଘ୍ନ ପ୍ରମାଣିତ ହେଲେ। ଧୀରେ ଚିହ୍ନୁଥାନ୍ତି ଅହରହ ମିଠା କହୁଥିବା ଲୋକଟା କେତେ ବଡ଼ ବିଷଧର କାଳସର୍ପଟା। ମଣିଷ ଏଡ଼େ ଧୋକାବାଜ ଓ ବେଇମାନ୍ କି ହୋଇପାରେ?

ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କଠାରୁ ଏଇ ଖବରଟା ପାଇଁ ସିଧା ଚାଲିଲା ଫାର୍ମ ହାଉସ, ଯେଉଁଠି ଏ କାଣ୍ଡ କାରନାମା ସବୁ ଚାଲିଥାଏ। ଖୁବ୍ କସରତ ପରେ ସୃଷ୍ଟିଧର ଓ ଭାଲୁ କବ୍ଜାକୁ ଆସିଥିଲେ। ଉତ୍ତମ ମାଧ୍ୟମ ଭଲ ରକମର ମଧ୍ୟ ଦି’ଟା ଖାଇଥିଲେ। ସେମାନଙ୍କୁ କାବୁ କଲା ପରେ ପୋଲିସ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଥିଲା। ଫର୍ଦ୍ଦ ଓଲାଟାଇଲା ବେଳକୁ ଲମ୍ବା କାରନାମାର ପାର୍ଚ୍ଚା।

ସରପଞ୍ଚ ବାବୁ ସବୁ ଶୁଣି ଚେତନା ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲେ, ଚେତନା ପାଇଲା ବେଳକୁ ମେଡିକାଲରେ। ସେଇଠି ସେ ନନ୍ଦିକା ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତଙ୍କ ହାତକୁ ହାତ ଛନ୍ଦିଦେଇ ଆଖି ବୁଜି ଦେଇଥିଲେ। ହେଲେ ତା ପୂର୍ବରୁ କହି ଯାଇଥିଲେ-” ମୋ ନନ୍ଦିକା ତୁମକୁ ଲାଗିଲା”।