ସେଇ କାଳରାତ୍ରୀ

ପଚିଶବର୍ଷ ତଳର ରାଧିକାକୁ ଏକ ଭିନ୍ନ ବେଶରେ ଦେଖି ଶେଷଦେବ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହେଉଛି ଏବଂ ସମ୍ଭବତଃ ନିରବି ଯାଉଛି। ଏହାଛଡ଼ା ଉପାୟ କ'ଣ ରହିଛି ? ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ହୋଇ ବସିଛି ରାଧିକା। 

ରାଧିକାର ଧ୍ୟାନଭଙ୍ଗ କରିବା ପାଇଁ ଶେଷଦେବ ପାଖରେ ବକ୍ତବ୍ୟ ନାହିଁ ଅବା ଯଦି କିଛି ଗଚ୍ଛିତ ରହିଛି, ତାକୁ ଉଖାରିବାର ସମୟ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଛି। ତେବେ ଫ୍ରକ୍ ପିନ୍ଧା ରାଧିକା ପ୍ରତି ଯେଉଁ ଭାବ ପ୍ରବଣତା ଥିଲା ଅତୀତରେ ଏବଂ ଜୟନ୍ତକୁ ବିବାହ କରିବା ପରେ ତା ବଧୂ ବେଶକୁ ଦେଖି ନିଜ ପ୍ରେମରେ ଯେଉଁ ଭଟ୍ଟା ପଡ଼ିଥିଲା ତଥା ଶରୀରରେ ଶିଥିଳତା ଆସିଥିଲା ଓ ଝଡ଼ ବେଗରେ ଠେଲି ହୋଇ ଫେରି ଆସିଥିଲା ଧୂଳିମାଟି ରାସ୍ତାକୁ ; ତାକୁ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୁଲିପାରିନାହିଁ ଶେଷଦେବ। ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଚିତ୍ରପଟ ଆସୁଛି ତା ସାମ୍ନାକୁ ଆପଣା ଛାଏଁ।

ତେଣୁ ତ ରାଧିକା ଜୟନ୍ତ ବିବାହ ପରେ ବି ସଂଯୋଗବଶତଃ ଗୋଟିଏ କଲୋନୀରେ ଦୁହେଁ ରହୁଥିବାରୁ ଏଇ ପରିଣତ ବୟସରେ ବି ଶେଷଦେବ ଟାଣିହୋଇ ଆସେ ରାଧିକା ପାଖକୁ। କାରଣ ପ୍ରଥମ ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ ଭୁଲି ହୁଏନା।

ଏବେ ରାଧିକା ମଳିନ ଦିଶୁଛି , ତା ସ୍ପର୍ଦ୍ଧିତ ଚେହେରା ମ୍ଲାନ ପଡ଼ି ଯାଇଛି ସମୟର ଝଡରେ, ନମ୍ର ବି। ବିକର୍ଷଣ ଓ ଅସ୍ବାଭାବିକ ହୋଇଛି ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଶେଷାର୍ଦ୍ଧ ଆକାଶର ରଙ୍ଗବୋଳା ପରି କେଶରାଶି। ସତୃଷ୍ଟ୍ନ ନୟନରେ ଅନେଇ ଭାବୁଛି ଶେଷଦେବ।

ସେଦିନ ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ ଦିବସ। ଆକାଶକୁ ଅନେଇ ରହିଥିଲା ଶେଷଦେବ। ଅତି ନିକଟରୁ ଶୁଣାଗଲା କୋକିଳ କଣ୍ଠସ୍ୱର , ଶେଷ ଭାଇ ! ଚମକି ଉଠି ଅନେଇଲା ଶେଷଦେବ। ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ପଢ଼ୁଥିଲା ରାଧିକା ଓ ସେ କଲେଜରେ।

ଛାତ ଉପରେ ଚାରି ଆଡକୁ ଅନେଇ କହିଲା, ହାତଦେଲ । ଆଗକୁ ହାତ ବଢ଼େଇଲା ଶେଷଦେବ। ପାଖକୁ ଲାଗି ଆସିଲା ରାଧିକା। ନାଲି ଟପ୍ ଭିତରେ କଳା ସେମିଜ ଭିତରୁ ରାଧିକାର ସୁଢ଼ୋଳ ବକ୍ଷୋଜ ସ୍ଵଷ୍ଟ ବାରି ହୋଇ ପଡ଼ୁଥିଲା। ଶେଷଦେବ ଭାବୁଥିଲା ସେଇ ପୁରୁଣା ଓଡିଆ ଗୀତ " ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ଝିଅଟା ଛାତିକୁ ମୋ ହର୍ଟ କରୁଛି। " ଅଜଣା ଏକ ଆକର୍ଷଣର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଶେଷଦେବ ବି ଆଉ ଟିକେ ରାଧିକା ଆଡ଼କୁ ଢଳି ପଡ଼ୁଥିଲା।

ଶେଷଦେବ ହାତରେ ଡୋରବାନ୍ଧି ରାଧିକା କହିଲା, ହ୍ୟାପି ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ। ପଛେଇ ଗଲା ଶେଷଦେବ। କହିଲା ଆଜି ପରା ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ ଡେ। ତାପରେ ରାଧିକା ପାଖକୁ ଲଗିଆସି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଡୋର ବାନ୍ଧି କହିଲା, ହ୍ୟାପି ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ ଡେ। ହସିଦେଇ ଶେଷଦେବ ରାଧିକାକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି କହିଲା, ପାଗଳିଟା। ମୁଁ ଆସୁଛି କହି ଦୌଡ଼ି ଚାଲିଗଲା ରାଧିକା।

ଅଦ୍ଭୂତ ଆକର୍ଷଣରେ ଆଗକୁ ବଢିଥିଲେ ନାବାଳକ ନାବାଳିକା ଦୁହେଁ। ଭଲ ପାଇବାର ଆଦିମ ଅରଣ୍ୟରେ ବାଟ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲେ ଦୁଇଟି କୋମଳ ହୃଦୟ। ବୁଝପାରୁନଥିଲା ରାଧିକା,ଯେତେବେଳେ ଏକାନ୍ତରେ ଶେଷ ସହ ଛାତ ଉପରେ ଦେଖା କରୁଥିଲା, ତା ଭ୍ରୂଲତାରୁ ଟପ୍ ଟପ୍ ଝାଳ ଖସି ପାଦରେ ପଡ଼ୁଥିଲା। 

ଶେଷଦେବର ସବୁଥର ମନେ ପଡ଼ି ଯାଉଥିଲା ରାଧିକାର ନାଲି ଟପ୍, କଳା ସେମିଜ୍, ବକ୍ଷୋଜ ! ନିଜ କମୋଦ୍ଦିପନାକୁ ଚାପିରଖି ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ପରେ ଆଲିଙ୍ଗନରେ ସୀମିତ ରଖି ନିଜକୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରୁଥିଲା। ପ୍ରାୟ ଲୁଚିଛପି ଛାତ ଉପରେ ସାକ୍ଷାତ ହେଉଥିଲା ଦୁହିଁଙ୍କର।

ଦିନେ ଦିନେ ଆଲିଙ୍ଗନ ସମୟରେ ରାଧିକା ପଚାରିବସେ ଶେଷଭାଇ, ଆମ ଭଲ ପାଇବା ଏକ ନିଦର୍ଶନ ଓ ଆଦର୍ଶ। ଏତେ ଦିନର ମିଳାମିଶା ପରେ ବି ଆମ ଭିତରେ କାମ ଦେବତାର ପ୍ରଵେଶ ହୋଇନାହିଁ କିମ୍ବା ଆମେ କେବେ ତାକୁ ପ୍ରଶ୍ରୟ ଦେବାନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ କଥା ବୁଝପାରୁନାହିଁ ଆଲିଙ୍ଗନ ସମୟରେ ତମ ଶରୀର ନିମ୍ନଭାଗରୁ କିଛି ମୋ ଶରୀରକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରେ। ସେଟା କ'ଣ ?

ହସିଦେଇ ଲାଜେଇ ଯାଇ ଚୁପ୍ ରହି ରାଧିକାଠାରୁ ଦୁରେଇ ଯାଏ ଶେଷଦେବ। ଧିରେ ଧିରେ ଆଲିଙ୍ଗନରୁ ଆକର୍ଷଣ। ଦିନେ ଛାତ ଉପରେ ସପ ପକେଇ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲା ଶେଷଦେବ । ଦୁହେଁ ବସୁବସୁ ରାଧିକାର ସମଗ୍ର ଶରୀରରେ ହସ୍ତ ସଞ୍ଚାଳନ କଲା ଶେଷଦେବ। ଆକର୍ଷିତା ହେଲା ରାଧିକା। ତାକୁ ଶୁଆଇ ଆଲିଙ୍ଗନ କରୁକରୁ କାମଲାଳସା ଚରିତାର୍ଥ କଲା ଶେଷଦେବ। ଉଠିବାରେ ଅସମର୍ଥ ଥିଲା ରାଧିକା। ହାତ ଧରି ଉଠେଇ ବିଦାୟ କଲା ଶେଷଦେବ। ଛୋଟେଇ ଚାଲୁଥିଲା ରାଧିକା। ତା ପରଦିନ ଆଉ ରାଧିକା ଆସିଲା ନାହିଁ। ଅନେଇ ରହିଥିଲା ଶେଷଦେବ। 

ତା ପରଦିନ .....

ଆସିଲା ରାଧିକା। ଶେଷଦେବ ଆକୁଳ ହୋଇ ପଚାରିଲା, କାଲି କାହିଁକି ଆସିଲ ନାହିଁ ? ରାଧିକା ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା, ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ହେଉଛି, ଆଜିବି ଚାଲିପାରୁନି। ଗେହ୍ଲାରେ ଆଉଁସି ଦେଲା ଶେଷଦେବ। ଅଭିମାନରେ ରାଧିକା କହିଲା, ଏମିତି କାହିଁକି କଲ ? 

କାଲି କଲେଜ କେମିତି ଯିବି ?

ତାପରେ ଗପସପ ସାରି ଚାଲିଗଲା ରାଧିକା। ଭୟ କରୁଥିଲା ଶେଷଦେବ। କାଳେ ଯଦି ରାଧିକା ଗର୍ଭବତୀ ହୋଇଯିବ କଥା ସରିଲା।

ହଠାତ ଉଚ୍ଚତର ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ ଚାଲିଗଲା। ସରିଗଲା ସମ୍ପର୍କ, ସରିଗଲା ପ୍ରେମ।

ଶେଷଦେବ ଫେରି ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା ରାଧିକାର ବାହାଘର ବଡ ଘରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇସାରିଛି। ଚୁପ୍ ରହିଲା ଶେଷଦେବ। ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମକୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇବା ସହ ପ୍ରଥମଦେଖା ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ, ଭାଲେନଟାଇନଡେର ଡୋର, ନାଲି ଟପ୍, କଳା ସେମିଜ, ସୁନ୍ଦର ବକ୍ଷୋଜ , ସର୍ବୋପରି ପ୍ରଥମମିଳନର ଅନୁଭୁତି ମନେ ପକେଇ ଆଜି ବି ଅବିବାହିତ।

ରାଧିକା ବୈବାହିକ ଜୀବନରେ ସୁଖୀ ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ସାତବଚନ ବଚନ ମନେ ପକେଇ ଆଜି ବି ବିବାହର ଡୋରିରେ ବନ୍ଧା। ହଲେଇ ଦେଲା ରାଧିକା। କହିଲା, ଶେଷ ଭାଇ! ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି ବାହାର କବାଟକୁ ଆଉଜି ସେତେବେଳରୁ କ'ଣ ଭାବି ଚାଲିଛ ?

ଫିକା ହସ ହସି ଶେଷଦେବ ଉତ୍ତର ଦେଲା , ମନେ ପଡୁଛି ସେଇ କାଳରାତ୍ରୀ, ସେଇ ସପ , ତମ ଛୋଟେ଼ଇ ଚାଲୁଥିବା ପାଦ , ତମ ନାଲି ଟପ୍ । ଚୁପ୍ ଥିଲା ରାଧିକା। ବୋଧେ ମନେ ପକାଉଥିଲା ସେଇ କାଳ ରାତ୍ରୀ !!!!!